مناسک حج آیت الله محمدرضا نکونام صفحه 118

«أللَّهُمَّ، إِلَيْكَ صَمَدْتُ، وَإيّاك أعْتَمَدْتُ، وَوَجْهَكَ أَرَدْتُ، أسْألُكَ أنْ تُبارِكَ لِي في رِحلَتي، وأنْ تَقِضيَ لِي حاجَتي، وَأنْ تَجْعَلَني مِمَّن تُباهي بِهِ اليَوْمَ مَنْ هُوَ أفضَلُ مِنّي».

وقوف به عرفات

م « 930 » ـ وقوف به عرفات عبادت به شمار مي‌رود و از واجبات حج است كه بايد به قصد قربت و خالص و بدور از ريا گزارده شود.

م « 931 » ـ مراد از وقوف، بودن در عرفات است؛ خواه سواره باشد يا پياده يا نشسته يا خوابيده يا در حال راه رفتن و به هر حال كه باشد كافي است.

م « 932 » ـ اگر در تمام وقت بي‌هوش يا خواب باشد، وقوف وي باطل است.

م « 933 » ـ از بعدازظهر روز نهم تا غروب شرعي ـ كه وقت نماز مغرب است ـ لازم است در عرفات باشد و نمي‌تواند آن را تأخير بيندازد و در وقت عصر به عرفات رود و توقف كند.

م « 934 » ـ تأخير انداختن از اول ظهر اگر كم باشد؛ براي نمونه، به مقدار خواندن يك نماز ظهر و عصر در پي هم باشد، حرام نيست، ولي پسنديده است آن را تأخير نيندازد.

م « 935 » ـ ماندن در همه‌ي وقت از ظهر تا مغرب لازم است، ولي همه‌ي آن ركن به شمار نمي‌رود تا حج به ترك بخشي از آن باطل شود، بلكه اگر اندكي توقف كند و از عرفات برود يا به هنگام عصر توقف كند، حج او صحيح است؛ اگرچه توقف نكردن وي از روي عمد و علم باشد.

م « 936 » ـ آنچه در وقوف ركن است مقداري است كه به آن وقوف بگويند؛ به اين معنا كه گفته شود قدري در عرفات بوده است، هرچند اندك باشد؛ براي نمونه، يك دقيقه يا دو دقيقه باشد؛ پس اگر هيچ به عرفات نرود، ركن را ترك كرده است.

م « 937 » ـ اگر از روي عمد و علم از بعدازظهر تا مغرب هيچ جزيي را در عرفات نباشد؛ چون ركن را ترك كرده، حج وي باطل است، و براي او وقوف در شب عيد كه وقوف اضطراري است كفايت نمي‌كند.