مناسک حج : مطابق با فتاوای حضرت آیه الله العظمی امام خمینی (ره) و مراجع معظم تقلید صفحه 154

قصدی، به‌قصد عمره تمتع یا حج تمتع، تلبیه بگوید، محرم می‌شود؛ و حتی كسی كه می‌داند بعضی از محرّمات- مثل زیر سایه رفتن- را انجام می‌دهد، احرام او صحیح است؛ هر چند احتیاط آن است كه ترك محرّمات را نیز قصد كند؛ البته عدم لزوم قصد ترك محرّمات، در غیرِ محرّماتی است كه عمره یا حج را باطل می‌كند؛ اما آنچه عمره یا حج را باطل می‌كند- مثل نزدیكی با زن در بعضی از صور- با قصد ارتكاب آن، احرام باطل، بلكه غیر ممكن است.

نیّت حج تمتّع به جای عمره تمتع‌

306- اگر كسی به جای نیتِ عمره تمتع، حج تمتع را قصد كند، اگر در نظر داشته كه همان عملی را كه همه بجا می‌آورند، به‌جا آورد و گمان كرده بخش اول اعمال، حج تمتع نام دارد، ظاهراً عمل او به عنوان عمره تمتع، صحیح است ولی بهتر آن است كه نیت را تجدید كند.

307- اگر كسی به گمانِ تقدم حج تمتع بر عمره تمتع، نیت حج تمتع كند با قصد این‌كه پس از احرام، به عرفات و مشعر برود و حج به‌جا آورده و عمره را پس از آن به‌جا آورد، احرام او باطل است و باید در میقات، تجدید احرام كند؛ و اگر از میقات گذشته است، باید در صورت امكان، به میقات برگردد و محرم شود، و گرنه از همان جا محرم شود؛ و اگر بعد از ورود به حرم ملتفت شد، باید در صورت امكان، از حرم خارج شده و محرم شود، و گرنه در همان جا محرم شود.

نیت حجّةالاسلام در حج مستحبی‌

308- جهت انجام حج مستحبی، نیّت حَجّةالاسلام اشكال دارد، مگر در فرض اشتباه لفظی

______________________________
(1). آیة اللَّه مكارم: احرام او خالی از اشكال نیست مگر در حال ضرورت.
(2). در مسأله قبل گذشت كه آیات عظام بهجت، صافی، گلپایگانی، مكارم: قصد ترك جمیع محرّمات رالازم می‌دانند.
(3). آیة اللَّه تبریزی: در صحّت احرام، عزم بر ترك محرّمات، از اوّل تا آخر احرام معتبر نیست.

آیة اللَّه خویی: بنابر قول مشهور (نسبت به جماع قبل از سعی در عمره مفرده، فتواست).

آیة اللَّه سیستانی: فقط در حین احرام عمره مفرده، اگر مكلف قصد داشته باشد كه قبل‌از فارغ شدن از سعی با همسر خود نزدیكی كند یا تردید دارد كه این كار را بكند یا نه، ظاهر این است كه احرامش باطل است و بنابر احتیاط حكم استمنا هم همین است. (مناسك، مسأله 178).

(4). آیة اللَّه مكارم: بنابر احتیاط واجب.
(5). احكام این صور در ذیل مسأله 262 گذشت.
(6). آیات عظام تبریزی، خویی، سیستانی: مانعی ندارد. (مستفاد از تعلیقه عروه، ج 2، ص 240).