منتخب مناسک حج( سال 1387) صفحه 72

[147 م]- طایفه چهارم که عقیده داشت نمی‌تواند اعمال را بجاآورد، (1) 1 اگر از جهت مرض (2) 2 و پیری و علیلی بود مجزی است، و اما اگر از جهت دیگر بود؛ مثل آنکه اعتقاد داشت سیل مانع می‌شود و بعد خلافش ظاهر شد باید اعاده کند اعمال را، بعد از رجوع. (3) 3

[148 م]- بعد از آنکه مُحرمی که وظیفه‌اش سر تراشیدن بود سر تراشید یا تقصیر کردن بود تقصیر کرد، (4) 4 حلال می‌شود بر او تمام چیزهایی که حرام شده، بواسطه احرام حج، مگر زن (5) 5 و بوی خوش و اما صید (6) 6 از دو جهت حرمت داشت: یکی آنکه در حرم صید جایز نیست نه برای محرم

2- - آیة آیه‌الله صافی: احوط آن است که پس از مراجعت از منیه نایب بگیرند که اعمال آنهارا انجام دهد و اگر بعد از مراجعت خلاف یقینی که داشت ظاهر شد اعاده لازم است بدون تفاوت بین صور مذکوره.

آیة آیه‌الله فاضل: و اگر احتمال حدوث مرض را می‌داد و بعداً مرض حادث نشد، مجزی نیست.

3- - آیة آیه‌الله بهجت، آیة آیه‌الله سیستانی: در همه موارد اعاده را موافق احتیاط استحبابی بیان کرده‌اند.

آیة آیه‌الله گلپایگانی: اعاده مستحب است.

آیة آیه‌الله مکارم: مانند مسأله سابق است.

4- - آیة آیه‌الله فاضل: و دو عمل دیگر منیه را هم که رمی و ذبح است انجام داد.

5- - آیة آیه‌الله سیستانی: همه استمتاعات جنسی بر حرمت خود باقی است ولی عقدکردن چه برای خود چه برای دیگران و همچنین شهادت بر عقد پس از حلق یا تقصیر جایز است.

6- - آیات عظام تبریزی، خویی، سیستانی: بنابر احتیاط واجب صید بر او حرام است و این احتیاط تا ظهر روز سیزدهم ادامه دارد.

آیة آیه‌الله خامنه‌ای: از اینجا به بعد را متعرض نشده‌اند.

آیة آیه‌الله گلپایگانی: حرمت صید به حال خود باقی است.