مناسک عمره مفرده مطابق با فتاوای مراجع معظم تقلید (1386) صفحه 83

[240] م- نیت را لازم نیست به زبان بیاورد و لازم نیست به قلب بگذراند، بلکه همان‌که بنا دارد این عمل را به‌جا آورد و با این بنا به‌جا آورد، کفایت می‌کند و به عبارت دیگر، نیت در عبادت و کارهای دیگر، در این جهت فرق ندارد. پس همانطور که انسان با قصد آب می‌خورد و راه می‌رود عبادت را اگر همانطور به‌جا آورد با نیت به‌جا آورده.(مناسک، مسأله 539)

[241] م- باید عبادت را برای اطاعت خدا بجا آورد و در این جهت با کارهای دیگر فرق پیدا می‌کند. پس باید طواف را برای اطاعت خداوند به‌جا آورد. (1)(مناسک، مسأله 540)

[242] م- اگر در به‌جا آوردن طواف یا سایر اعمال عمره و حج که عبادی است ریا کند؛ یعنی برای نشان دادن و به رخ دیگری کشیدن و عمل خود را خوب جلوه دادن به‌جا آورد، طواف او و همینطور هرچه را اینطور به‌جا آورده باطل است و در این عمل معصیت خدا را هم کرده است.(مناسک، مسأله 541)

[243] م- ریا بعد از عمل و تمام کردن طواف یا دیگر اعمال، باعث بطلان عمل نمی‌شود.(مناسک، مسأله 542)

[244] م- کفایت می‌کند در صحیح بودن عمل، آن‌که برای خدا بیاورد یا برای اطاعت امر خدا، یا برای ترس از جهنم یا برای رسیدن به بهشت و ثواب. (2)(مناسک، مسأله 543)

[245] م- اگر در عملی که برای خدا می‌آورد، رضای دیگری را هم شرکت دهد و خالص برای خدا نباشد عمل باطل است.(مناسک، مسأله 544)

1- آیة اللَّه سیستانی: در عبادت معتبر است که برای تذلّل و کرنش در پیشگاه خداوند انجام داده شود؛ خواه اطاعت صدق کند یا نکند

2- آیة اللَّه سیستانی: در فرض صدق معیار مذکور در حاشیه قبلی