حج و عمره صفحه 224

است عرفات پس بشناس در آن مناسک خود را و اقرر کن به گناه خود، از این نظر نامیده شد عرفات سپس حضرت را به سوی مزدلفه کوچ داد تا آخر.

9_ منی، منی نامیده شد چون جبرئیل نزد ابراهیم آمد و گفت آرزو کن ای ابراهیم و قبلاً منی نامیده می شد (به ضم میم یعنی آرزوها) پس مردم آن را منی به کسر میم خواندند.

10_ همانا منی گفته شد چون ابراهیم آرزو کرد در آنجا خداوند به جای پسرش گوسفندی قرار داده امرش دهد آن را فدای فرزند، ذبح کند.

حدود عرفات

حدودی که دراین موارد ذکر می شود نظیر حدودی که در اسناد ثبتی قید می شود نیست، بلکه گاهی یک حد ممکن است دو سو یا قریب به دو سوی محدود را در برگیرد، به هر حال عرفات که نسبت به مشعر و منی دورتر از مکه است محدود است به بطن عرفه و ثویه و نمره تا ذی المجاز و پشت کوه ولی(1) از صحیحه معاویه بن عمار استفاده می شود که نمره همان بطن عرفه است و از جهتی از مأزمین تا اقصی موقف است و بنا به روایت اسحق(2) بن عمار از ابی الحسن(علیه السلام) (ارتفعوا عن وادی عرنه بعرفات) باید از عرفه به سمت عرفات بالا رفت (عرفه از عرفات نیست).

به هر ترتیب این حدود چون حدود مشعر و منی و حرم دراین زمان دارای علامتی است که بر ستون ها نصب و نوشته شده و شاید بتوان به آنها اعتماد کرد در صورتی که اطمینان آور باشد، و باید مراقب باشد که وقوف در اراک و نمره و بطن عرفه و ثویه و ذی المجاز نکند که از موقف نیستند و چنانچه وثوق و اطمینان به حدود عرفات یا سایر مشاعر پیدا نشد باید در جاهای متیقن اعمال هر یک از آنها را انجام دهد و اکتفا به جاهای مشکوک درست نیست.

مسئله _ کوه ظاهراً از عرفات است بنابراین گفته کسانی که وقوف بر آن را مکروه دانسته یا احتیاط مستحبی در ترک کرده اند وجهی ندارد.