حج و عمره صفحه 67

فصل «14» حج پیشینیان (غیر از سلسله انبیاء)

1_ مجوس:

در روایتی(1) که بحار در احتجاجات ایراد کرده (و در بیان ذیل روایت) علامه مجلسی (قدس سرّه) دارد که با ارسال روایت لکن اکثر اجزاء آن را کلینی و صدوق رضوان الله علیهما در مواضع مناسب پراکنده ذکر کرده اند و سیاقش نیز شهادت بر صدق آن می دهد وارد شده (آنجا که زندیق از امام صادق(علیه السلام) می پرسد که آیا مجوس در روزگار خود به صواب نزدیک تر بودند یا عرب) امام(علیه السلام) بفرماید:

عرب در جاهلیت نزدیک تر بودند به دین حنیفی از مجوس، تا آنجا که بفرماید کیخسرو پادشاه مجوس در روزگار اول 300 پیغمبر را کشت، و مجوس غسل جنابت نداشت و عرب داشت، تا آنجا که مجوس انکار بیت الله الحرام را کردند و نامش را خانه شیطان نهادند و عرب خانه را حج می کرد و آن را بزرگ می داشت و می گفت خانه پروردگار ما است.

ولی علامه طباطبائی در تفسیر المیزان در باب منزله الکعبه بیانی دارد که این خانه را هندی ها تعظیم می کنند و معتقدند که روح سیفا که اقنوم ثالث نزد آنها است در حجر اسود حلول کرده آنگاه با زن خود به زیارت بلاد حجاز آمده و صابئین از فرس و کلدانیین آن را یکی از بیوت هفتگانه معظمه شمرده اند و بسا است که گفته شده همان است بیت زحل.

و ایرانی ها کعبه را احترام می کردند و گمان داشتند روح هرمز در آن حلول کرده، و گاهی به حج آن می آمدند، و نزد یهود نیز دارای عظمت بود و بر ملت ابراهیم خدا را در کعبه می پرستیدند و از جمله صورتهائی که در کعبه بود صورت حضرت