حج و عمره صفحه 72

شد. سپس از مکه به مدینه رفته مردی از اهل یمن از غسّان را در آنجا فرود آورد(1) (و آنان انصارند، جد انصار آن مرد است).

و روایت بعدی دارد که ششصد گاو برای او کشتند (در شعب ابن عامر) و آنجا را آشپزخانه های تبع می نامیدند تا آنکه ابن عامر در آنجا فرود آمد به او نسبت داده شده و گفته شد شعب ابن عامر، و تبع نه مؤمن بود نه کافر (مانند عده ای از مردمان زمان ما) ولی از کسانی بود که جستجوی دین حنیف می کردند و مشرق زمین را کسی غیر از تبع و کسری پادشاه نشد.

فصل «15» سخنی درباره حج بعض خلفاء

گرچه این فصل زمینه تفصیل فراوان دارد بالخصوص اگر جریان حج ها و امیر الحاج های هر یک از خلفاء را ذکر کنیم لکن به مختصری قناعت و چنانچه توفیق در آینده رفیق شد برای تکمیل، این فصل را مفصل کرده بحث های جالبی را اضافه می کنیم (ان شاءالله).

1_ در حالات یزید بن معاویه علیهما الهاویه وارد شده از ابی خدیجه(2) که در خدمت امام صادق(علیه السلام) بودیم و در راه، جائی منزل کردیم، فرمود این کوه را می بینید (ثافل) همانا یزید بن معاویه لعنهما الله چون از حج خود برگشت و کوچ کرد به سوی شام شروع کرد به گفتن این شعر:

اذا ترکنا ثافلا یمینا***فلن نعود بعدها سنینا

للحج والعمره ما بقینا

هنگامی که کوه ثافل را دست راست گذاردیم (در مراجعت از مکه) پس هرگز سال ها برنخواهیم گشت (برای حج و عمره مادام که زنده باشیم) خداوند او (یزید را) قبل از اجلش میراند.

و مختصر این روایت را حسن بن علی از امام صادق(علیه السلام) ذکر کرده