حج و عمره صفحه 88

و شواهدی داریم که احرام به معنی اول نزدیک تر است از جمله آنکه فقها فرموده اند کسی که نمی تواند سر را برهنه در زیر آفتاب نگاه دارد، محرم شده و تظلیل کرده کفاره می دهد خصوص در مریض و به همین معنی اشاره دارد عبارتی از امام(علیه السلام) که در مقدمات محرم شدن وارد شده.

(احرام لک شعری و بشری و لحمی ودمی و عظمی و مخی وعصبی من النساء والثیاب و الطیب).(1)

اما معانی دیگری که برای احرام گفته اند از قبیل نیت و پوشیدن دو لباس احرام و لبیک گفتن یا اول و سوم یا اول تنها و یا ترک محرمات در حال احرام ویا قصد نسک خاص از حج و عمره هیچکدام درست نیست و معنی احرام نمی شود.

بلکه احرام حالتی است که از التزام ترک المحرمات یا انشاء التزام حاصل می شود و نیت شرط صحت آن است یا آنکه بدون نیت محقق نمی شود و پوشیدن لباس از واجبات آن است نه داخل در حقیقتش.

و به لبیک حاصل می شود نه خود احرام خواهد بود و قصد نسک شرط احرام است نه حقیقت احرام آن است و ترک محرمات هم احرام نیست و الا باید کسی که همه یا بعض را مرتکب گردد محرم نباشد.

بحث سوم «به چه چیز انسان محرم می گردد»:

در حج قران احرام به اشعار یا تقلید قربانی (هدی) محقق شده و احتیاجی به لبیک گفتن ندارد ولو آنکه بعضی واجب دانسته اند و اشعار عبارت از زخم کردن کوهان شتر است (از جانب راست) و چنانچه زیاد بود در وسط قرار گرفته از چپ و راست آنان را زخم زده علامت می گذارد.

(تقلید آویزان کردن کفش است که بتوان با آن نماز خواند و در آن نماز خوانده باشد (بگردن گوسفند یا گاو) یا ریسمانی و امثال آن.