نگاهی عرفانی- اخلاقی به مناسک حج صفحه 109

قبول شدن حج آن است که انسان بعد از بازگشت از مکه، دست از گناهان خود بردارد».(1)

حج، درمان همه دردها و رذایل اخلاقی و فردی همچون غرور تکبر و حسد است و اگر غیر از این باشد، حاجی کار بیهوده ای انجام داده و تنها خودش را آزار داده است.

3. زینت حج بودن

در جامعه اسلامی ما، لقب حاجی بسیار مقدس و محترم است و مردم  محترمانه به حاجی نگاه می کنند و از او می خواهند فراتر از مردم عادی باشد. ازاین رو، حاجی باید ارج و قرب خود را نگه دارد. بنابراین، باید با اعمال و رفتار خود دیگران را به این کار تشویق کند. حاجی می تواند با بیان احساسات و حالت های معنوی خود و خاطرات سفر، دل ها را مشتاق و روانه مکه کند. «در واقع، این آموزشی بزرگ است که هر سال اقلیتی که توانسته اند عملاً و اکثریتی که نتوانسته اند، نظرا در حج شرکت می کنند».(2)

حاجی می تواند با بیان واقعیت ها و آنچه در ذهن مردم شکل گرفته است، چهره واقعی و درست اعمال و مناسک الهی را به گوش مردم برساند و مسائلی را که برای دیگران شک و شبهه ایجاد می کند، حل کند و دیده دیگران را به روی واقعیت ها بگشاید.