نگاهی عرفانی- اخلاقی به مناسک حج صفحه 30

آیا مقصود از آفرینش، بهره گیری از مادیات است که چند صباحی از آن بهره مند می شویم؟ اگر هدف، تنها ارضای نیازها و خواسته های مادی و نفسانی است، پس فرق انسان و حیوان چیست؟ بی گمان، چنین نیست. خداوند پاسخ این پرسش را این گونه می دهد:

وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ اْلإِنْسَ إِلاّ لِیَعْبُدُونِ. (ذاریات: 56)

هدف از آفرینش انسان و جن، عبادت خداوند است.

2. اسباب دست یابی به هدف آفرینش

در میان همه پدیده های جهان آفرینش، انسان، بهترین آفریده است: «فَتَبارَکَ اللهُ أَحْسَنُ الْخالِقِینَ.» (مؤمنون: 14) خداوند روح خود را در کالبد انسان دمیده است تا بتواند به مقام های عالی الهی برسد. بنابراین، برای رسیدن به این مقصود باید نیازهای واقعی و روحی انسان را شناخت. مهم ترین نیاز روحی انسان که او را سیراب می کند و به سر منزل مقصود می رساند، رسیدن به ذات اقدس احدیت است. انسان با سر فروآوردن و تسلیم محض بودن و به رضای او دل بستن، به خدا نزدیک می شود. انسانی که هر گام او برای خاطر خدا باشد، بی گمان، به مقام های عالی خواهد رسید.

انسان برای رسیدن به این مقام الهی باید بندگی را بیاموزد و خود را به اوج برساند. باید سر تسلیم فرود آورد و چشم روی هواها و هوس ها ببندد. نخستین راه برای رسیدن به بندگی، شناخت پروردگار است. آدمی در گام نخست باید خدا را بشناسد تا بتواند به مقام دوستی او برسد و تنها در این صورت می تواند خود را تسلیم معشوق کند و روحش را صیقل دهد و