ادوار فقه (شهابی) صفحه 322

طبقۀ نخست از فقیهان تابعی مدینه

- 1- عروه

عروه پسر زبیر پسر عوّام اسدی.

به گفتۀ ابو اسحاق شیرازی عروه به سال بیست و شش (26) هجری قمری متولد شده و بنقل همو از کتاب «شرح السّنّه»، بقول واقدی در سال هفتاد و چهار (74) و به قولی به سال نود و نه (99) و به قولی به سال صد (100) و به قولی دیگر به سال یک صد و یک (101) وفات یافته است.

از زهری نقل شده که گفته است: «عروه بحر لا تکدره الدّلاء».

ابو بکر، عبد الرّحمن بن حارث بن هشام این مضمون را گفته است:

«علم، برای یکی از سه شخص است: صاحب حسبی که علمش او را زیب و زیور است، یا دینداری که دین خود را بعلم خویش سائس باشد و پرورش دهد یا معاشر و ندیم سلطان که با علم خود سلطان را سرگرم سازد و رهنما باشد و من هیچ کسرا نمی شناسم که از عروه پسر زبیر و عمر پسر عبد العزیز این سه خصلت را ملازمتر و داراتر باشد. هر دو با حسب، دین دار و با سلطان معاشر و بوی نزدیکند» ابو نعیم، در حلیه، جمله های زیر را از عروه نقل کرده و به او نسبت داده است:

1- «ربّ کلمه ذلّ احتملتها أورثتنی عزّا طویلا» 2- «یا بنیّ تعلّموا فإنّکم ان تکونوا صغراء قوم عسی ان