ادوار فقه (شهابی) صفحه 326

- 2- سعید بن مسیّب

ابو محمد سعید بن مسیّب «1» بن حزن بن ابی وهب مخزومی.

سعید به گفتۀ ابو اسحاق، و غیر او، دو سال از خلافت عمر گذشته (سال 15 هجری) متولّد شده و بنقل او از یحیی بن سعید، در سال نود و یک (91) «2» یا نود و دو (92) و بنقل همو از واقدی، و به حکایت غیر او از «مختصر ذهبی» در سال نود و چهار (94) که، به واسطۀ کثرت مرگ فقیهان در آن سال، به نام «سنه الفقهاء» خوانده شده، وفات یافته است «3».

از مدائنی و هم از یحیی بن معین نقل شده که سال وفات سعید را سال یک صد و پنج (105) دانسته اند.

سعید، خود را در مسائل مربوط بقضاء از همۀ معاصران خویش اعلم می پنداشته و می گفته است:

______________________________
(1) «با میمی مضمومه و سین مهمله مفتوحه و یاء دو نقطۀ تحتانی مفتوحه، بقول مشهور یا مکسوره چنانکه برخی از دانشمندان، ابن جوزی، گفته است» (ترجمۀ عبارت «تنقیح المقال» ممقانی).
(2) ابن خلکان وفات سعید را به سال نود و یک قمری دانسته و چند قول دیگر بدین ترتیب 92 و 93 و 94

و 95 و 105 را هم نقل کرده است.

(3) در مختصر ذهبی، بنا به آن چه صاحب روضات نقل کرده، در بارۀ سعید چنین آمده است:

«احد الاعلام و سید التابعین، ثقه، حجه، فقیه، رفیع الذکر، رأس فی العلم و العمل، عاش تسعا و سبعین و مات سنه اربع و تسعین 94».