ادوار فقه (شهابی) صفحه 374

- 6- عبد اللّٰه بن ذکوان

ابو الزّناد عبد اللّٰه بن ذکوان «1» مولی رمله، دختر شیبه بن ربیعه بن عبد شمس، کنیه اش ابو عبد الرحمن است لیکن به «ابو الزناد» شهرت یافته و این کنیه بر او غالب گردیده است.

گفته شده (بنقل ابو اسحاق) که ذکوان برادر ابو لؤلؤه کشندۀ عمر بن خطّاب (رض) بوده است سال وفات ابو الزناد را سال یک صد و سی (130) نوشته اند.

ذهبی، بنقل ممقانی، چنین افاده کرده است:

«ابو عبد الرحمن که همان امام ابو الزّناد مدنی مولی بنی امیه و پسر ذکوان برادر ابو لؤلؤه قاتل عمر می باشد ثقه و حجت است و در ماه رمضان از سال یک صد و سی و یک (131) به مرگ مفاجات در گذشته است» ابو اسحاق

و ابن خلّکان، و غیر این دو، چنین آورده اند:

«روایت است که ابو الزّناد بر هشام بن عبد الملک برای حساب دیوان مدینه وارد شد هشام از ابن شهاب، زهری، پرسید که:

«عطاء اهل مدینه در کدام ماه به ایشان اعطاء می شده؟» زهری پاسخ داده است: «نمی دانم».

«پس از ابو الزّناد پرسیده او گفته است: «در ماه محرّم بوده است» «هشام به ابن شهاب گفته است: «این علمی است که امروز آموختی»