ادوار فقه (شهابی) صفحه 414

- 5- عمرو بن دینار

ابو محمد عمرو بن دینار (مولی باذام یا باذان- من الأبناء-).

عمرو بن دینار به گفتۀ ابو اسحاق در سال یک صد و بیست و شش (126) در گذشته است و بنقل همو طاوس به پسر خود می گفته است:

«اذا قدمت مکّه فجالس عمرو بن دینار فإنّ اذنیه «1» قمع العلماء..»

عطاء نیز مردم را به مجالست عمرو بن دینار و استفاده از محضر او دستور می داده و تشویق می کرده است.

شیخ طوسی در رجال خود ذیل «اصحاب باقر (ع)» چنین عنوان کرده است:

«عمرو بن دینار المکّی، احد ائمّه التّابعین، و کان فاضلا عالما ثقه» و در ذیل «اصحاب صادق ع» گفته است:

«عمرو بن دینار، مولی ابن باذان، المکّیّ تابعی» ممقانی از محقّق بحرانی نقل کرده که در کتاب «البلغه» به ثقه بودن عمرو بن دینار گفته است. و باز از «کشف الغمّه» روایتی از حضرت باقر (ع) نقل کرده که آن

را بر جلالت مقام و علوّ قدر عمرو در نزد آن حضرت دلیل دانسته و در آخر، خودش تزلزلی پیدا کرده و در بارۀ ثقه بودن وی به تردید و تشکیک پرداخته است.

صاحب قاموس الرّجال از ابن قتیبه نقل کرده که در «معارف» در عنوان او این