ادوار فقه (شهابی) صفحه 506

- 3- عبیده

ابو مسلم، یا ابو عمرو، عبیده «1» (بر وزن عقیده) بن عمرو سلمانی «2» مرادی همدانی.

بقول ابو اسحاق، و برخی

دیگر، عبیده به سال هفتاد و دو (72) و به قولی به سال هفتاد و سه (73) در گذشته است.

عبیده دو سال پیش از وفات پیغمبر (ص) به اسلام در آمده لیکن به دیدار پیغمبر (ص) فائز نشده است.

ابو اسحاق گفته است: «مردم می گفته اند: در کوفه از عبیده و حارث اعور کسی به فرایض عالمتر نیست.

عبیده در مسجد کوفه می نشسته و چون فریضه ای که در آن حدی (هکذا. ظ:

جدّی) بوده بر شریح وارد می شده آن را به عبید ارجاع می داده است.

برقی و علامۀ حلی، بنقل ممقانی، عبیده را از اصحاب علی (ع) بلکه از اولیاء اصحاب آن حضرت شمرده اند. از ابن داود هم نقل شده که در رجال خود عبیده را توثیق کرده و او را از اصحاب علی (ع) بشمار آورده است.

در اخبار صفّین از کتاب نصر بن مزاحم در عداد قارئان قرآن، که با علی (ع)

______________________________
(1) ضبط این کلمه را ممقانی از لاهیجی بدین صورت نقل کرده است.
(2) ممقانی پس از ضبط کلمه بفتح سین و سکون لام چنین افاده کرده است: این نسبت است به «سلمان» که بطنی از «مراد» و مراد بطنی از «مذحج» است. و اگر کسی منسوب باین بطن نباشد پس نسبت خواهد بود به «سلمان» که نام منزلی است میان عین صید و و اقصه، یا عقبه یا واقعه، یا نسبت خواهد بود به «سلمان» که در قدیم نام آبی بوده یا بفتح لام است تا نسبت باشد بشهر سلمیه بفتح سین و لام و سکون میم و فتح یاء که شهری است نزدیک حمص».