ادوار فقه (شهابی) صفحه 533

- 2- ابراهیم نخعی

ابو عمران ابراهیم بن یزید بن اسود بن عمرو بن ربیعۀ نخعی.

ابراهیم نخعی به قولی در سال نود و پنج (95) و بقول ابو اسحاق در سال نود و شش (96) و به گفتۀ ابن خلّکان در سال 96 به سنّ چهل و نه سالگی (49) (و به قولی دیگر پنجاه و نه سالگی) وفات یافته است.

ابن خلّکان در بارۀ نخعی چنین آورده است:

«فقیه کوفی نخعی یکی از مشاهیر ائمّه و تابعان است. عائشه را دیده و بر او وارد شده لیکن به ثبوت نرسیده است که از عائشه حدیثی شنیده باشد» ابو اسحاق نقل کرده که چون خبر مرگ ابراهیم به شعبی رسیده پرسیده است «أهلک الرّجل؟ گفته اند: آری. پس شعبی چنین گفته است:

«به مرگ ابراهیم، علم مرده است چه علم را بعد از ابراهیم خلفی مانند او نیست و شگفت است که ابراهیم، ابن جبیر را بر خود فضیلت می داد در صورتی که ابراهیم در خاندان فقه «1» نشو و نما یافته و فقه خاندان را دریافته و برگرفته پس از آن با ما مجالست داشته و صافی حدیث ما را اخذ و با فقه خاندان خود ضمیمه و جمع نموده! پس کیست که او را همانند باشد؟!»