ادوار فقه (شهابی) صفحه 598

- 4- ابن سیرین

ابو بکر محمد بن سیرین مولی انس بن مالک.

سیرین پدر محمد از اسیران «عین التّمر» بوده است.

ابن سیرین به گفتۀ ابو اسحاق دو سال از خلافت عثمان مانده تولّد یافته و در روز هیجدهم شوال از سال یک صد و ده (110) به سنّ هفتاد و هفت سال وفات یافته است.

از ابو هریره و عبد اللّٰه عمر و عبد اللّٰه زبیر و عمران بن حصین و انس بن مالک حدیث شنیده و قتاده بن دعامه و خالد حذّاء و ایوب سختیانی از وی حدیث شنیده و روایت کرده اند.

سیرین پدر محمّد از اهل «جرجرایا» بوده و بکار مسگری اشتغال می داشته و دیگهای مسینه می ساخته است از محلّ خود بسوی «عین

التّمر» رفته تا در آنجا به صنعت خود مشغول باشد تصادف را خالد بن ولید بر آنجا تاخته و او را اسیر ساخته و بار دیگر اسیران آنجا او را به مدینه به نزد عمر گسیل داشته است. عمر او را به ابو طلحه بخشیده و ابو طلحه وی را به انس بن مالک هبه کرده است. پس سیرین با انس قرار «مکاتبه» گذاشته و بمبلغ چهل هزار، عقد «کتابت» بسته و این مبلغ را پرداخته و خود را آزاد ساخته است.

مادر ابن سیرین هم که صفیّه نام داشته کنیز ابو بکر بوده است.

گفته اند: ابن سیرین را سی فرزند از یک زن بوده است! ابو اسحاق در بارۀ ابن سیرین گفته است:

«کان ورعا فی الفقه فقیها فی الورع» ابن خلّکان در باره اش چنین گفته است:

«.. و هو احد الفقهاء من اهل البصره، و المذکور بالورع فی وقته، و کان