ادوار فقه (شهابی) صفحه 872

شاگردان و اصحاب داود بن علیّ اصفهانی

ابو اسحاق، اصحاب داود را تا سال سیصد و سی و شش که ابو نصر، یوسف بن قاضی ابو الحسن عمر

بن محمّد بن یوسف در آن سال وفات یافته و از اصحاب داود بوده تحت عنوان:

«و امّا داود فقد انتقل فقهه إلی جماعه من اصحابه رحمهم اللّٰه تعالی» در طبقاتی یاد کرده و متجاوز از ده شخص را از این طبقات نام برده است بدین قرار:

ابو بکر، محمّد پسر داود که فقیهی ادیب و شاعری ظریف بوده، و با ابو العبّاس شریح، امام و پیشوای اصحاب شافعی، مناظره می داشته و پدرش داود او را در حلقۀ درس خود جانشین خویش قرار داده.

از قاضی ابو الحسن خرزی «1» نقل شده که وی چنین حکایت کرده است:

«چون داود مرد و پسرش محمّد در حلقۀ او به جای او نشست و به افتا پرداخت و را کوچک شمرده و در خور این مقام نمی دانستند پس مردی را واداشتند که او را از حدّ مسکر بپرسد آن مرد به نزد محمّد رفت و از وی پرسید که حدّ مسکر چیست؟ و چه وقت انسان سکران و مست است؟ محمّد گفت: «اذا غربت عنه الهموم و باح بسرّه المکنون» این پاسخ از وی پسندیده آمد و مقام علمی وی شناخته گردید» ابو اسحاق شیرازی گفته است از استادم قاضی ابو الطیّب شنیدم که گفت:

زهری خرزی بغدادی که به نیشابور منزل گزیده و از ابو عبد اللّٰه محاملی حدیث شنیده و حاکم ابو عبد اللّٰه از او روایت کرده و به سال سیصد و

هشتاد در گذشته است.