بحث‌هایی از فقه تطبیقی صفحه 42

«از پیامبر شنیدم که گفت: هرگاه یکی از شما نماز می‌خواند و چیزی به عنوان مانع بین خود و مردم قرار داده و کسی خواست بین او و حایل حرکت کند، به گردنش بزند، و اگر خودداری کرد با او بجنگد زیرا او شیطان است» (1).

البته با وجود این روایت اکثر فقهای اهل سنت فتوا داده‌اند که عبور از مقابل نمازگزار و حایل، یا از بین نمازگزار و محل سجده، نماز را باطل نمی‌کند؛ زیرا روایت دیگری نقل شده حاکی از آن که پیامبر اسلام این کار را دیده و نهی نفرمودند. (2) بنابراین عمل پیامبر- ص- را دلیل بر جواز دانسته‌اند. ولی با این حال برخی از آنان در جلوگیری از عبور افراد از مقابل نمازگزار سخت اصرار می‌ورزند و برخی از فقهای فعلی عربستان فتوا داده‌اند که عبور زن از مقابل نمازگزاری که حایل در مقابل خود قرار نداده، یا عبور وی از بین نمازگزار و محل سجده او، موجب بطلان نماز می‌شود، و باید نمازگزار نماز خود را اعاده کند، اگر چه در رکعت آخر نماز خود باشد، این حکم را در مسجد الحرام نیز نافذ می‌دانند. (3)

عبور از مقابل نمازگزار از دیدگاه شیعه‌

آنچه از فتاوا و عمل اهل تسنن در مورد عدم جواز عبور از مقابل

1- مسلم، صحیح مسلم، تحقیق دکتر هاشم و دکتر لاشین، بیروت، مؤسسه عزالدین، 1407 ه. ق، ج 1 ص 455.
2- ابن رشد قرطبی، بدایةالمجتهد، بیروت، دارالمعرفة، 1409، ج 1، ص 180.
3- محمد بن صالح عثیمین، دروس و فتاوی فی الحرم المکی، ط 2، ریاض، بیروت، مکتبه اولی النهی و دارالخضر، 1411 ه. ق، ص 110- 109.