دائرة المعارف فقه مقارن صفحه 477

می‌توان یافت که گواه برداشت مزبور است. مثلًا:

در انجیل مَتّیٰ از قول مسیح علیه السلام خطاب به یحیای پیامبر چنین آمده است: «ما را همچنین مناسب است تا تمام عدالت را به کمال رسانیم». «1»

در جمع شاگردان خود گفت: «خوشا به حال حلیمان، زیرا ایشان وارث زمین خواهند شد». «2»

و در انجیل لوقا از قول آن حضرت خطاب به حواریون چنین می‌خوانیم: «امّا حالا هر که یک کیسه دارد بهتر است که آن را با خود بردارد و همچنین توشه دان و کسی که شمشیر ندارد جامۀ خود را بفروشد و شمشیری بخرد». «3»

بلکه در متی از قول آن حضرت آمده است:

«گمان نکنید که آمده‌ام تا صلح را [صلح تحمیلی و ناخواسته] به زمین بیاورم بلکه شمشیر را (جهت اجرا و تحقق عدالت آوردم)». «4»

جالب است بدانیم، آنچه به عنوان کلام مسیح معروف است که فرمود: «کار قیصر را به قیصر واگذار و کار دین را به کلیسا». مربوط است به مورد حضور جاسوسان قیصر که در جلسه او حضور یافتند و در پی بهانه‌ای برای اعدامش بودند. در آن جلسه مسیح به کسی که درهمی را در دست داشت به عنوان تقیه فرمود «مال قیصر را به قیصر واگذار». روشن است که این عبارت هرگز به مسألۀ جدایی دین از سیاست اشاره ندارد. «5» پس آنچه که در انجیل لوقا و متی هست جنبۀ خاصّی دارد، آن هم به عنوان «مال» است نه «کار». حضرت مسیح هرگز نگفت: کار قیصر را به قیصر واگذار و هرگز سخن از سیاست و مناسبات سیاسی اجتماعی در آن لحظه بر زبان او نبوده است.

به هر حال از این تعبیرات نیز به دست می‌آید که:

مسیح یک اصلاح طلب آسمانی بود و در برابر طواغیت و ستمگران زمان تن به سازش نداد و اصلاح طلبی خود را از راه سازش با ظالمان و شاهان ستمگر، جویا نبود؛ او با مردم برای هدایت آنان همراه بود و با ستمگران و شاهان ظلم پیشه، ناسازگار!

آنچه از سخنان بالا و متون تاریخی دیگر نتیجه می‌گیریم این است که پیامبران الهی پیوسته در طریق تشکیل حکومت الهی بر اساس ارزشهای دینی گام بر می‌داشتند تا انسانها در پرتو آن از شرّ ظالمان که بر پهنۀ تاریخ بشریت حکومت کرده‌اند در امان بمانند و زندگی آنان قرین با صلح و برادری و محبّت گردد.

فصل دوم: ادلّه ضرورت تشکیل حکومت اسلامی

1. دلیل عقلی

چنانکه در مقدّمه این بخش گذشت، ضرورت تشکیل حکومت برای جامعۀ بشری امری عقلی

______________________________
(1). کتاب مقدّس، عهد جدید، انجیل متّیٰ باب سوم، آیه 15.
(2). همان مدرک، باب پنجم، آیۀ 5.
(3). لوقا، باب 22، آیۀ 36.
(4). متی، باب دهم، آیه 34.
(5). ر. ک: آشنایی با ادیان بزرگ، ص 119.