دائرة المعارف فقه مقارن صفحه 569

فروختن یوسف داد و «سرزمین یهودا» به اراضی گفته می‌شود که در تصرف سبط یهودا از اسباط دوازده‌گانه قرار داشت و به آن «مملکت یهودا» نیز اطلاق می‌گردد. (ر. ک: قاموس کتاب مقدّس، ص 979- 981).

سِفر اعداد:

م تورات

سفر تثنیه:

م تورات

شیرازی، ناصر مکارم، در یک جلد، انتشارات مدرسه امام علی بن ابی طالب علیه السلام، قم - ایران، اول، 1427 ه ق دائرة المعارف فقه مقارن؛ ص: 623

سِفر خروج:

م تورات

سِفر لاویان:

م تورات

سموئیل:

«سموئیلِ نبی» یکی از داوران و رهبران بنی اسرائیل پس از شمعون است و آخرین و بهترین قاضی عبرانیان به حساب می‌آید که آنها را از سلطۀ فلسطینیان آزاد ساخت و با عدالت و اقتدار، حکمرانی کرد و مذهب حقیقی را رواج داد و اسباط را متحد ساخت و آنها را در مدنیّت به درجۀ عالی رساند. وقتی به پیری رسید بنی اسرائیل از او درخواست کردند که سلطانی را تعیین کند، سموئیل «شاؤل» (طالوت) و سپس داوود را تعیین فرمود.

مقبرۀ او در «جبعون» که الان به «الجیب» (یا «الجب») معروف است بر فراز تلّی در نزدیکی «اورشلیم» واقع شده است. (قاموس کتاب مقدّس، ص 379 و ص 490- 489).

سَنْهِدْرین:

(به معنای محکمۀ عالی) به رساله‌ای از رساله‌های بخش «نزیقین» (آسیب‌ها و خسارت‌ها) از مجموعۀ میشنا اطلاق می‌شود که مربوط به جرایم مستوجب اعدام و شیوۀ اجرایی آن است. سَنْهدرین در اصل، نام مجمعی از عالمان و کاهنان (71 تن) یهودی است که از حدود سال 160 تا 37 قبل از میلاد فعالیت می‌کردند و به این دوره، «زوگوت» به معنای جفت‌ها گفته می‌شود، زیرا رهبری سنهدرین را در مجموع این دوره، پنج جفت (پنج تا دو نفر) از عالمان یهودی به عهده داشتند که هر جفتی یکی رئیس سنهدرین و دیگر قائم مقام رئیس و رئیس دادگاه شرع بود. آخرین جفت از این رهبران «هیلل» و «شَمّای» صاحبان دو مکتب فقهی معروف یهودی بودند.

سِوارا:

(به معنای «نتیجۀ منطقی» و «عقل») ششمین منبع از منابع قانونی در شریعت یهود است.

گرچه آنجا که یک حکم شرعی به وسیلۀ میدراش وضع می‌شود عقل و منطق و استدلال، راهنمای مفسّر در طی فرایند تفسیر است. چنانکه منابع سه‌گانۀ تَقانا، مَعَسه و مِنهاگ نیز در قانون‌گذاری تحت سیطرۀ عقل، منطق و استدلال می‌باشند و چیزی جدای از عقل به حساب نمی‌آیند ولی در عین حال در نگاه عالمان یهود، عقل، منبع مستقل قانونی نیز می‌باشد. البتّه قوانین ناشی از این منبع در زمرۀ قوانین معروف به «دِاورَیتا» (از تورات) طبقه‌بندی می‌شود نه «دِرَبانان» (از عالمان) یعنی هر قاعده‌ای که از عقل عالمان هلاخا نشأت می‌گیرد از خود تورات ناشی شده است زیرا به عقیدۀ آنان، عقل عالمان هلاخا با منطق درون تورات منطبق است (یعنی از قبیل نوعی از تصویب در اصطلاح علم اصول).

سوفریم:

به معنای کاتبان به کسانی گفته