دائرة المعارف فقه مقارن صفحه 574

توجّه عمدۀ خود را روی بنا کردن حصارهای شهر اورشلیم نهاد و پس از یک سال آن را به اتمام رساند و از دوستان امین او «عزرا» بود. نحمیا حدود سال 432 قبل از میلاد به زادگاه خود بابل بازگشت و بعد از چند سال به اورشلیم طلبیده شد تا به اصلاح بعضی از مسائل مذهبی که مورد اختلاف واقع شده بود، بپردازد. «کتاب نحمیا» (اسم یکی از کتب تاریخی عهد عتیق) که تمامی این مسائل و وقایع را در بر دارد را در سال 400 قبل از میلاد تصنیف نمود که به منزلۀ تتمّه‌ای برای کتاب عزرا است و بعضی آن را کتاب دوّم عزرا می‌دانند.

نووِلّی:

م پروشیم

نِویئیم:

کتاب مقدّس یهود سه بخش دارد:

1. تورات، 2. نِویئیم به معنای کتب و صحُف انبیای بنی اسرائیل که هفده کتاب است و به نبوّت هفده‌گانه معروف است. 3. کِتوویم به معنای مکتوبات که دوازده کتاب از آن مربوط به تاریخ و داوری می‌باشد و پنج کتاب دیگر سرود و شعر و مناجات و امثالی است که مربوط به انبیای مختلف است.

وَییقرا:

م تورات

هلاخا:

معادل «شریعت» است که در معنایی عام، مشتمل بر همۀ آموزه‌های دستوری دین می‌باشد و در معنایی خاص به هر قاعدۀ شرعی جدیدی که وضع می‌شود، اطلاق می‌شود.

هلینیسم:

یونانی‌گری و طرز تفکّر یونانیان که از سال 332 قبل از میلاد به بعد با تسلّط بر یهودیان، تأثیر زیادی بر اندیشه‌های یهودی گذاشت. یهودیان، اقوامی را که مغلوب یونانیان بودند «هلنیز» می‌گفتند. (قاموس کتاب مقدّس، ص 974).

هیکل سلیمان:

نماد استواری و بقای قوم یهود که توسّط سلیمان در شهر اورشلیم ساخته شد و معبد بزرگی است که بسیاری از مناسک و اعمال یهودی مثل قربانی و … فقط باید در آنجا اجرا شود. یک بار به دست بخت‌نصّر و بار دوم به دست «تیتوس» سردار رومی، ویران شد.

هیلل:

م سَنْهِدْرین

یوسف قارو:

م شولحان عاروخ و ریشونیم

یوشیا:

پانزدهمین پادشاه از پادشاهان نوزده‌گانۀ «مملکت یهودا» («سرزمین یهوا» که توضیح آن در عنوان «سرزمین یهودا» گذشت) می‌باشد. او در 8 سالگی بر تخت نشست و مدّت 31 سال پادشاهی کرد (639- 609 قبل میلاد مسیح) در تقوا و پرهیزکاری و استقامت مشهور بود. در زمان او سفر تثنیه از تورات اصلی پیدا شد. او کسی است که (بر خلاف پدرش «آمون» چهاردهمین پادشاه) بت‌پرستی را نابود و هیکل (معبد) را مرمت کرد و در 39 سالگی وفات نمود (قاموس کتاب مقدّس واژۀ یوشیا).

*** منابع و مآخذ

1. ادیان بزرگ جهان، هاشم رضی، سازمان انتشارات فروهر، تهران، چاپ پنجم، 1360.