منابع فقه شیعه جلد 1-22 صفحه 103

باب 10 کراهت زیادی اهتمام در روزی؛ زیرا که آن در قدرت خداوند- تبارک و تعالی- است

خداوند متعال می‌فرماید:

و از آسمان آبی فرو فرستاد، پس به وسیلۀ آن برای شما از میوه‌ها رزقی بیرون آورد «1».

و خداوند به هر که بخواهد، بی‌حساب روزی می‌دهد «2».

[مریم] گفت: آن از جانب خداست. به تحقیق خداوند به هر که بخواهد، بی‌حساب روزی می‌دهد «3».

و به ما روزی ده، که تو بهترین روزی دهندگانی! «4»

فرزندان‌تان را از روی تنگدستی نکشید. ما شما و آن‌ها را روزی می‌دهیم «5».

فرزندان‌تان را از بیم تنگدستی نکشید. ما آن‌ها و شما را روزی می‌دهیم «6».

ما از تو درخواست روزی نمی‌کنیم [بلکه] ما تو را روزی می‌دهیم «7».

و از فضل و بخشش خویش بر آنان می‌افزاید و خداوند به هر که بخواهد، بی‌حساب روزی می‌دهد «8».

البته این روزی ماست. برای آن پایانی نیست «9».

خداوند به بندگانش مهربان است. به هر که بخواهد، روزی می‌دهد و او نیرومند و شکست‌ناپذیر است «10».

و روزی شما و آنچه وعده داده شده‌اید، در آسمان است «11».

همانا خداوند خود روزی دهندۀ نیرومندِ استوار است «12».

آیات بسیار زیادی از قرآن دلالت می‌کند، که روزی در اختیار خداوند است.

195- 31409- (1) از امام صادق علیه السلام روایت شده، که فرمود:

«هر کس غم و اندوه روزی داشته باشد، گناهی برای او ثبت می‌گردد. دانیال در زمان حاکم ستمگر و سرکشی زندگی می‌کرد. آن حاکم وی را گرفت و همراه درندگان در چاهی انداخت ولی درندگان به دانیال نزدیک نشدند و زیانی به وی نرساندند. آن‌گاه خداوند متعال به یکی از پیامبرانش وحی فرستاد که غذایی برای دانیال ببرد. آن پیامبر گفت: پروردگارا! دانیال کجاست؟ خداوند فرمود: از آبادی خارج می‌شوی، در آنجا کفتاری به سوی تو می‌آید. به دنبالش برو، تو را نزد دانیال می‌برد.

آن پیامبر از آبادی خارج شد، کفتاری به سراغش آمد و او را نزدیک آن چاهی که دانیال در آن بود برد. آن پیامبر با دلو غذا را به دانیال رساند. دانیال با مشاهدۀ غذا گفت:

(1). بقره 2/ 22.

(2). بقره 2/ 212.

(3). آل عمران 3/ 37.

(4). مائده 5/ 114.

(5). انعام 6/ 151.

(6). اسراء 17/ 31.

(7). طه 20/ 132.

(8). نور 24/ 38.

(9). ص 38/ 54.

(10). شوری 42/ 19.

(11). ذاریات 51/ 22.

(12). ذاریات 51/ 58.