منابع فقه شیعه جلد 1-22 صفحه 110

و در احادیث باب 52 جهاد با نفس، مناسب با موضوع مورد بحث مطالبی گذشت. به ویژه روایت ابی خلف که در آن آمد:

«ای فرزندم! بپرهیز از تنبلی و دلتنگی؛ چرا که این، دو تو را از بهرۀ دنیا و آخرتت باز می‌دارند.»

«1» و بنگر پایان آن باب را که در آن مطالبی بر موضوع مورد بحث دلالت می‌کند.

باب 12 کراهت خواب بین طلوع فجر و طلوع شمس و بین نماز شب و طلوع فجر

237- 31451- (1) محمدبن مسلم از امام باقر یا امام صادق علیهما السلام دربارۀ خواب پس از نماز صبح پرسید.

امام علیه السلام فرمود: «همانا روزی در آن زمان پراکنده می‌شود؛ پس من خوش ندارم کسی در آن زمان بخوابد.»

238- 31452- (2) امام موسی بن جعفر علیهما السلام فرمود:

«خوابیدن پیش از آفتاب شوم است، روزی را باز می‌دارد و رنگ [رخسار] را زرد می‌کند. منّ و سلوی «2» پس از اذان صبح تا طلوع آفتاب بر بنی اسرائیل فرو می‌آمد، پس هر کس در آن زمان می‌خوابید، نصیبش فرو نمی‌آمد و پس از بیدار شدن هنگامی که نصیبش را نمی‌یافت، مجبور به درخواست از دیگران و جستجو می‌گردید.»

239- 31453- (3) امام صادق علیه السلام فرمود:

«خوابیدن پیش از آفتاب، شوم و نامبارک است، روزی را دور می‌کند، رنگ [رخسار] را زرد، زشت، و دگرگون می‌سازد و آن خواب هر انسان شومی است. خداوند روزی‌ها را پس از اذان صبح تا طلوع آفتاب تقسیم می‌کند (بپرهیزید از آن خواب).»

در تهذیب در ذیل حدیث به نزول منّ و سلوی بر بنی اسرائیل- همانند حدیث پیشین- اشاره شده است.

240- 31454- (4) امام صادق علیه السلام در تفسیر آیۀ: سوگند به تقسیم‌کنندگان امور، «3» فرمود: «فرشتگان روزی فرزندان آدم را پس از طلوع فجر تا طلوع آفتاب تقسیم می‌کنند؛ پس هر کس در آن زمان بخوابد، از [رسیدن] به روزی‌اش خواب مانده است.»

نظیر این حدیث از امام رضا علیه السلام نیز رسیده است.

(1). ج ص ب 52 جهاد با نفس حدیث 1.

(2). نام دو نوع غذا که در دوران سرگردانی از آسمان بر بنی اسرائیل فرومی‌آمد و در قرآن به آن اشاره شده است.

(3). ذاریات 51/ 4.