منابع فقه شیعه جلد 1-22 صفحه 147

باب 19 استحباب ترمیم معاش و اصلاح مال و حکم تباه کردن مال

375- 31589- (1) محمد بن مروان روایت می‌کند که امام صادق علیه السلام فرمود:

«در حکمت آل داود آمده است: شایسته است که مسلمانِ خردمند جز در سه مورد مسافرت نکند:

اصلاح معیشت و توشه اندوزی برای معاد و لذتی حلال. و برای مسلمان خردمند شایسته است، زمانی را معین کند که در آن میان خود و خدا به اعمالش رسیدگی کند و ساعتی را برای دیدار با برادرانی قرار دهد که با یکدیگر دربارۀ آخرت گفتگو کنند و مدتی را برای لذت‌های حلالش تعیین کند؛ زیرا این مدت، در دو زمان دیگر به وی نیرو می‌دهد.»

بخش نخست این حدیث پیشتر در حدیث عمرو گذشت.

«1» 376- 31590- (2) ابوحمزه سعدی از پدرش روایت می‌کند که امیر مؤمنان علیه السلام در سفارش‌هایش به امام مجتبی علیه السلام فرمود:

«ای فرزند عزیزم! هیچ ناداری بدتر از نادانی نیست ... مؤمن ناگزیر است که برای سه چیز مسافرت کند: سامان بخشیدن به معیشت یا گام برداشتن برای معاد یا لذتی حلال.»

377- 31591- (3) در کتاب فقه الرضا آمده است:

«بکوشید تا زمان‌تان چهار بخش باشد: بخشی از آن برای مناجات با خدا؛ ساعتی برای امر معاش؛ ساعتی برای انس و الفت با برادران مورد اعتماد- کسانی که عیب‌های‌تان را به شما معرفی می‌کنند و در باطن خیرخواه‌تان هستند- و ساعتی که برای لذت بردن خلوت می‌کنید و با این ساعت برای سه ساعت دیگر نیرو می‌گیرید.»

(1). ج ص ب 1 باب‌های آداب سفر، حدیث 1.