منابع فقه شیعه جلد 1-22 صفحه 149

آن‌گاه این آیه را تلاوت فرمود:

و اموالتان را- که خداوند سبب پایداری شما قرار داد- به سبک مغزان ندهید.»

در حدیث ابوالفتوح گذشت: «خداوند سه چیز را برای شما ناپسند می‌داند ... و تباه ساختن مال.»

«1» و در حدیث وشاء گذشت: «خداوند تباه ساختن مال و قیل و قال را دشمن دارد.» «2»

و احادیث متعددی از باب 1 از باب‌های مسافرت بر استحباب سامان‌بخشی به مال دلالت می‌کند و در باب 4 طلب روزی و باب آینده مطالب مناسب با موضوع بحث وجود دارد.

باب 20 استحباب میانه‌روی در هزینه و اندازۀ زندگی و عدم جواز اسراف و سخت‌گیری و بیان حدّ هر دو

خداوند متعال می‌فرماید:

در راه خدا انفاق کنید و با دستان‌تان خود را به هلاکت نیفکنید و نیکی کنید، همانا خداوند نیکوکاران را دوست دارد «3».

از تو می‌پرسند: چه چیز را انفاق کنند؟ بگو: مازاد [بر نیاز] را «4».

و آنان را بهره‌مند سازید، توانگر به اندازۀ قدرتش و تنگدست در حدّ توانش «5».

از آنان امتی میانه‌روست و بسیاری از آنان زشت عمل می‌کنند «6».

از میوۀ آن- هنگامی که ثمر داد- بخورید و در روز برداشت حقوق آن را بپردازید و زیاده‌روی نکنید، که البته خداوند اسراف‌کنندگان را دوست ندارد «7».

ای فرزندان آدم! زیورهای‌تان را در هر مسجدی برگیرید و بخورید و بیاشامید و زیاده‌روی نکنید، که البته خداوند اسراف‌کنندگان را دوست ندارد «8».

(1). ج ص ب 36 باب‌های حقوق مالی، حدیث 34.

(2). ج ص ب 36 باب‌های حقوق مالی، حدیث 36.

(3). بقره 2/ 195.

(4). بقره 2/ 219.

(5). بقره 2/ 236.

(6). مائده 5/ 66.

(7). انعام 6/ 141.

(8). اعراف 7/ 31.