منابع فقه شیعه جلد 1-22 صفحه 15

11- عبداللّٰه بن جعفر حمیری (320-؟)

ابوالعباس عبداللّٰه بن جعفر بن حسین بن مالک بن جامع حمیری قمی. راوی و فقیه برجستۀ شیعه در قرن چهارم هجری.

وی با امام هادی و حسن عسکری علیهما السلام نامه‌نگاری داشت و پس از ایشان از طریق محمد بن عثمان عمری با امام عصر علیه السلام مرتبط بود.

تألیفات وی:

1- قرب الاسناد؛

2- العظمه و التوحید؛

3- الامامه؛

4- الاستطاعه و المعرفه؛

5- الطب؛

6- الرسائل؛

7- فضل العرب؛

8- مسائل عن محمد بن عثمان العمری و التوقیعات؛

9- کتاب الدلائل؛

10- الغیبه و الحیره.

12- محمد بن مسعود عیاشی (؟- ح 320 ق)

ابونصر محمد بن مسعود بن محمد بن عیاشی سلَمی سمرقندی کوفی، معروف به عیاشی. از بزرگان فقهای شیعۀ امامیه و نظریه پردازان اندیشور اسلامی. یگانۀ روزگار خود در علوم گوناگون، فاضل، مفسر، محدث و ادیب بود.

وی در 260 ق به عراق وارد شد و در آغاز از اهل سنت بود اما با مطالعۀ دقیق بر فقه جعفری به تشیع روی آورد و از سرآمدان روزگار خود شد و تمام دارایی خود را صرف و وقف تشیع کرد.

عیاشی همدورۀ شیخ کلینی بود. بیش از 200 جلد کتاب از وی به یادگار مانده است.

در طب، نجوم، قیافه‌شناسی و ... دست داشت و کتاب نگاشت. کشیّ از شاگردان وی بود.