منابع فقه شیعه جلد 1-22 صفحه 176

باب 26 کراهت فروش زمین [عقار]، مگر این‌که از پول آن، مثل آن را بخرد و استحباب خرید زمین

542- 31758- (1) ابان بن عثمان می‌گوید: «امام صادق علیه السلام مرا فرا خواند و پرسید: آیا فلانی زمینش را فروخت؟

گفتم: آری! امام علیه السلام فرمود:

«در تورات ثبت است که هرکس زمین یا آبی را بفروشد و [پول آن را] در زمین یا آب مصرف نکند، پول آن نابود می‌شود.»

543- 31759- (2) مسمع می‌گوید: «به امام صادق علیه السلام گفتم: زمینی دارم که درخواست خریدش از من می‌شود و مرا به فروش آن ترغیب و تشویق می‌کنند.

امام فرمود: ای ابو سیار! آیا نمی‌دانی که هرکس آب و خاک را بفروشد (و پولش را در آب و خاک مصرف نکند) آن پول بر باد می‌رود؟

مسمع گفت: فدایت گردم! من آن را به قیمت زیادی می‌فروشم و با آن زمین بزرگ‌تری خریداری می‌کنم.

امام علیه السلام فرمود: اشکال ندارد!»

544- 31760- (3) هشام بن احمد از امام کاظم علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «بهای عقار نابود می‌شود مگر آن‌که در ملک دیگر مثل آن مصرف شود.»

545- 31761- (4) امام کاظم علیه السلام از پدرش از جدش روایت فرمود:

«فروشندۀ مزرعه محروم است و خریدار آن روزی داده شده است.»

546- 31762- (5) وهب حریری از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود:

«خریدار زمین کشاورزی و عقار، روزی داده می‌شود و فروشنده‌اش محروم است.»