منابع فقه شیعه جلد 1-22 صفحه 182

باب 32 استحباب طلب روزی در مصر و کراهت ماندن در آن

563- 31779- (1) علی بن اسباط از شخصی روایت می‌کند که: «نزد امام صادق علیه السلام نام مصر را به میان آوردم.

امام علیه السلام از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل کرد که فرمود:

در آنجا روزی بجویید و در پی ماندن نباشید. آن‌گاه امام صادق علیه السلام فرمود: مصر، شهر مرگ است.

کوتاهی عمر برای آن مقدّر شده است.»

564- 31780- (2) ابو ابراهیم موصلی به امام صادق علیه السلام عرض کرد: «دلم هوای مصر کرده است.

امام علیه السلام فرمود: تو را با مصر چه کار؟ آیا نمی‌دانی که مصر شهر مرگ است؟ ابو ابراهیم می‌گوید:

گمان نمی‌کنم امام علیه السلام سخن دیگری فرموده باشد، مگر این جمله که فرمود: کوتاه‌ترین مردم از نظر عمر به مصر رانده می‌شوند.»

565- 31781- (3) یحیی بن عبداللّٰه بن حسن با واسطه از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت می‌کند که فرمود: «به مصر بروید و به دنبال ماندن در آنجا نباشید.»

راوی می‌گوید: «گمان نمی‌کنم پیامبر صلی الله علیه و آله سخن دیگری فرموده باشد مگر این جمله: ماندن در آنجا سبب بی‌غیرتی نسبت به ناموس می‌شود.»

566- 31782- (4) داود رقی از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که امام باقر علیه السلام پیوسته می‌فرمود: «چه خوب سرزمینی است شام! و اهل آن در این زمان چه بد مردمی هستند! و چه بد شهری است مصر! بدان که، آنجا زندان قوم بنی اسرائیل است که خداوند بر ایشان خشم گرفت و بنی اسرائیل تنها به دلیل خشم خدا از نافرمانی او وارد مصر شدند؛ زیرا خداوند به آنان فرمود: به سرزمین مقدسی که خداوند برای‌تان مقرر کرد، وارد شوید.

مقصود سرزمین شام است، ولی بنی اسرائیل از ورود به شام خودداری و نافرمانی کردند؛ پس چهل سال در زمین سرگردان بودند و تنها پس از توبۀ بنی اسرائیل و خشنودی خداوند از ایشان از سرزمین مصر بیرون رفتند و وارد سرزمین شام شدند ...»

567- 31783- (5) داود رقی از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که امام باقر علیه السلام همواره می‌فرمود: «چه خوب سرزمینی است شام! ...»

ادامۀ این حدیث، همانند حدیث پیشین است و در ادامۀ آن می‌افزاید:

«برای من ناخوشایند است از غذایی بخورم که در ظروف سفالی مصر پخته شده است و دوست ندارم سرم را با گِل مصر بشویم؛ از بیم آن‌که خاک آن مرا خوار و ذلیل کند و غیرتم را نابود کند.»