منابع فقه شیعه جلد 1-22 صفحه 200

باب 4 حرمت خرید و فروش آبجو

611- 31827- (1) سلیمان بن جعفر به امام رضا علیه السلام عرض کرد: «نظرتان دربارۀ آبجو چیست؟

امام علیه السلام فرمود: آن شرابی است ناشناخته! ای سلیمان، آن را ننوش. آگاه باش، ای سلیمان! که اگر حکومت و خانه [کشور] در اختیار من بود، نوشنده‌اش را تازیانه می‌زدم و فروشنده‌اش را می‌کشتم.»

612- 31828- (2) سلیمان بن جعفر جعفری از امام رضا علیه السلام دربارۀ فقاع پرسید. امام علیه السلام فرمود: آن شرابی است ناشناخته! پس آن را ننوش! ای سلیمان! اگر خانه [کشور] یا حکومت در اختیار من بود، فروشنده‌اش را می‌کشتم و نوشنده‌اش را تازیانه می‌زدم.»

613- 31829- (3) وشّا می‌گوید: «به وسیلۀ نامه‌ای از امام رضا علیه السلام درباره آبجو سؤال کردم. امام علیه السلام در پاسخ نوشت:

حرام است و آن شراب است و هر کس آن را بنوشد، همانند شرابخوار است.

و نیز وشّا می‌گوید که: «امام رضا علیه السلام به من فرمود: اگر خانه [کشور] در اختیار من بود، فروشنده‌اش را می‌کشتم و نوشنده‌اش را تازیانه می‌زدم.»

614- 31830- (4) زاذان از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود:

«اگر من بر بازارهای مسلمانان تسلط داشتم، این شراب- یعنی آبجو- را از آن برمی‌چیدم.»

در احادیث باب 7 از باب‌های نجاسات و احادیث باب 1 درآمدهای روا و ناروا مناسب با این بحث گذشت.

و در احادیث باب 43 از باب‌های نوشابه‌ها مطالبی که بر این بحث دلالت می‌کند، خواهد آمد.