منابع فقه شیعه جلد 1-22 صفحه 210

خدای را سپاس گفت و ثنایش را بجای آورد و پیروزی را که خداوند به وی عنایت کرده بود و با آن وی را یاری نموده بود، یادآور شد و از نُه چیز نهی کرد: از مهریۀ زن زناکار و از درآمد چهارپایان- یعنی نطفۀ حیوان نر- و از انگشتر طلا و از بهای سگ و از تشکی که زیر شترسوار می‌انداختند (ابوعربه- یکی از گزارشگران حدیث می‌گوید: و از پارچه حریری که بر روی الاغ می‌انداختند) و از پوشیدن لباس قسی- لباسی که در شام بافته می‌شد و از خوردن گوشت درندگان و از معاملۀ طلا با طلا و نقره و با نقره که میان‌شان افزوده‌ای باشد و از نگریستن در ستارگان [پیشگویی کردن از اوضاع ستارگان].»

ابن فضال از امام صادق علیه السلام از پدرش امام باقر علیه السلام از نیاکانش علیهم السلام روایت می‌کند که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «بدترین درآمد، بهای سگ و مهریۀ زن زناکار و کسب حجامتگر است.»

در حدیث دعائم الاسلام (باب 14 از باب‌های کسب‌های روا و ناروا حدیث 6) و بسیاری از احادیث باب 15 از همین باب‌ها مطالبی خواهد آمد که بر این بحث دلالت می‌کند.

و در حدیث یعقوب خواهد آمد که دلالت می‌کند: «بهای سگ و کنیز خواننده، پلید و حرام است.»

و در حدیث ابن سنان که روایت می‌کند از امام صادق علیه السلام دربارۀ قاضیِ در میان دو قریه که از حاکم برای داوری روزی می‌گیرد، سؤال شد. امام فرمود: «آن، نامشروع است.»«1»

باب 11 جواز فروش روغن مایع و جامد نجس برای روشنایی با اعلام به مشتری و عدم فروش پیه و دنبه‌های جدا شده از گوسفند و امکان استفادۀ از روشنایی

653- 31868- (1) معاویه بن وهب گفت: «گفتم به امام صادق علیه السلام: «موشی در روغن جامد یا روغن مایع یا عسل می‌میرد.

امام علیه السلام فرمود: از عسل و روغن جامد، موش و اطرافش گرفته می‌شود [و باقیمانده خورده می‌شود] ولی روغن مایع برای روشنایی استفاده می‌شود.»

و دربارۀ فروش این روغن مایع فرمود: «آن را می‌فروشی و به خریدار اعلام می‌کنی تا از آن برای روشنایی استفاده کند.»

(1). باب 15 از باب‌های قضاوت، حدیث 4.