منابع فقه شیعه جلد 1-22 صفحه 267

و خیرخواهی از آن‌ها بیزاری جویم و به سوی تو روی آورم. و یقین کنم که تو هیچ‌کس را بر غیب خود آگاه نکرده‌ای ...»

«1» در حدیث ابوخالد این سخن گذشت: «گناهانی که هوا را تاریک می‌کند، جادوگری و کهانت [/ غیب‌گویی] و اعتقاد به [علم] نجوم و تکذیب به قضا و قدر و عاق والدین است.» «2»

و در حدیث قاسم بن عبدالرحمان گذشت که: «پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از نگریستن در علم نجوم نهی کرد.» «3»

و در حدیث نصر بن قابوس این سخن گذشت: «منجم، ملعون است و کاهن [/ غیب‌گو] ملعون است.»

و نیز گذشت: «منجم مانند کاهن و کاهن [/ غیب‌گو] بسان ساحر و ساحر همانند کافر و کافر در آتش است.» «4»

و باب آینده را نیز بنگر.

باب 28 حرمت جادو، آموزش و اجرت آن و به‌کارگیری آن در عقد و بازکردن گره‌ها

خداوند متعال می‌فرماید:

سلیمان کافر نشد بلکه شیطان‌ها کافر شدند؛ به مردم افسونگری آموزش می‌دادند ... «5».

موسی گفت: هر گاه حقّ نزدتان می‌آید، آیا دربارۀ آن می‌گویید: آیا این جادوست؟ و افسونگران رستگار نمی‌شوند «6».

آنچه در دست راست داری بینداز، ساخته‌ها یشان را می‌بلعد، بی‌گمان آنچه می‌سازند نیرنگ جادوگر است و جادوگر هر کجا آید، رستگار نمی‌شود.

جادوگران به سجده انداخته شدند، گفتند: به پروردگار هارون و موسی ایمان آوردیم «7».

911- 32126- (1) عیسی بن شفقی جادوگر بود، مردم نزد وی می‌آمدند و او از آنان اجرت می‌گرفت. عیسی روزی نزد امام صادق علیه السلام رفت و گفت:

«فدایت گردم! من مردی هستم که حرفه‌ام جادوگری است. برای این کار، مزد می‌گیرم [و زندگی‌ام را تأمین می‌کنم]. تا این‌که حج بجا آوردم و خداوند زیارت تو را بر من منت نهاد. من از این کار خود توبه کرده‌ام. آیا برای من در این کار راه گریزی هست؟

امام علیه السلام فرمود: آری، بگشا و نبندد.»

(1). باب 1 باب‌های استخاره، حدیث 27.

(2). باب 12 باب‌های مبارزه با نفس، حدیث 27.

(3). 22/ 216 باب 10 باب‌های کسب‌های روا و ناروا، حدیث 18 (31867).

(4). 22/ 241 باب 20 باب‌های کسب‌های روا و ناروا، حدیث 6 (31966).

(5). بقره 2/ 102.

(6). یونس 10/ 77.

(7). طه 20/ 70- 69.