منابع فقه شیعه جلد 1-22 صفحه 284

باب 31 حکم رقا «1» و دمیدن در آن

952- 32165- (1) سکونی از امام صادق علیه السلام از پدرش علیه السلام روایت می‌کند که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:

«رقیه [دعانویسی روا] نیست مگر در سه مورد: تب یا چشم‌زخم یا خونریزی که بند نمی‌آید.»

953- 32166- (2) در کتاب جعفریات از علی علیه السلام روایت می‌کند که رسول خدا صلی الله علیه و آله از چهار دمیدن نهی کرد:

« [دمیدن] در محل سجده و رقیه و خوراکی و نوشیدنی.»

954- 32167- (3) حسین بن مصعب از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود:

«دمیدن در رقیه‌ها و خوراکی و محل سجده، ناخوشآیند است.»

955- 32168- (4) در کتاب دعائم الاسلام از پیامبر اکرم علیه السلام روایت کرده که آن حضرت از رقیه به غیر کتاب خدا و غیر معروف نهی کرد و فرمود: «این رقیه‌ها از آن‌هایی است که سلیمان بن داود بر انس و جن و حیوانات سمی گرفت.»

956- 32169- (5) در کتاب دعائم الاسلام از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «هرگاه خواستی برای جراحت، رقیه و دعا بخوانی یعنی برای جلوگیری از درد و خونریزی و خطرات دیگری که از آن بیم داری، پس دستت را روی زخم قرار بده و سه مرتبه بگو: به نام خدا پناه می‌برم از تو، به نام خدای بزرگ‌تر از برندگی و آهن و سنگ رقیه و دندان فاسد و رگ پیوستۀ خونریز و چشم بی‌خواب.»

(1). اذکار و اورادی که برای رفع بلا و گرفتاری خوانده یا نوشته می‌شود- م.