منابع فقه شیعه جلد 1-22 صفحه 292

باب 36 حکم خوردن و گرفتن آنچه در عروسی‌ها ریخته و نثار می‌شود

987- 32200- (1) علی بن جعفر می‌گوید: «از برادرم- امام موسی بن جعفر علیهما السلام- دربارۀ بادام و شیرینی و چیزهای دیگری که بر سر عروس و داماد ریخته می‌شود، سؤال کردم.

امام علیه السلام فرمود: خوردن آنچه ریخته می‌شود، مکروه است.»

988- 32201- (2) اسحاق بن عمار می‌گوید: «به امام صادق علیه السلام گفتم: در مراسم عقد و عروسی چیزهایی در میان مردم می‌پاشند.

امام علیه السلام فرمود: حرام است، ولی آنچه به تو می‌دهند، بخور.»

مرحوم شیخ طوسی قدس سره این حدیث را بر کراهت حمل کرده است.

989- 32202- (3) در کتاب دعائم الاسلام آمده است که: «امام صادق علیه السلام از قمار و غارت و نثار نهی کرد و مقصود امام علیه السلام از نثار، آن چیزهایی است که در میان مردم پراکنده می‌شود و به آن دعوت نمی‌کنند و پراکنده‌کننده از رسیدن آن به دست کسی که به دستش می‌افتد، خشنود نیست و آن ربوده می‌شود پس آن شبیه غارت است.»

990- 32203- (4) ابوجارود از امام باقر علیه السلام روایت می‌کند، که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:

«زناکار در هنگام زنا کردن، مؤمن نیست و سارق در هنگام سرقت، مؤمن نیست و انسان شریف هنگام ربودن غنیمت و هدیه، مؤمن نیست.»

ابن سنان می‌گوید: «به ابوجارود گفتم: ربودن انسان شریف چیست؟

وی گفت: مانند کاری که حاتم انجام داد و گفت: هر کس چیزی بردارد، از آنِ خود اوست.»