منابع فقه شیعه جلد 1-22 صفحه 358

1120- 32332- (17) در نهج البلاغه نامه‌ای از علی علیه السلام به قُثَم بن عباس- فرماندارش در شهر مکه- به این صورت آمده است:

«اما بعد، برای مردم حج را برگزار کن و روزهای خدا را به یادشان آر و بامداد و شامگاه در میان مردم بنشین و پرسش‌های مردم را پاسخ‌گو و نادانان را آموزش ده و با دانشمندان گفتگو کن. نباید سخنگویی جز زبانت و پرده‌ای جز چهره‌ات میان تو و مردم باشد، و هیچ نیازمندی را از دیدارت دربارۀ نیازش باز ندار؛ چرا که اگر در آغاز ورودش رانده شود، پس از آن بر انجامش ستایش نخواهی شد. و در اموال گرد آمده در نزدت- از اموال خداوند- بنگر و آن را در میان عیالواران و گرسنگان محدودۀ حکومتت مصرف کن و در محل‌های نیاز و احتیاج قرار داده و زیادۀ آن را به سوی ما بفرست تا در میان مردم این دیار تقسیم کنیم.

و به اهل مکه دستور بده که از ساکنان در خانه‌های‌شان اجرتی نگیرند؛ چرا که خداوند- پاک و منزه- می‌فرماید: عاکف و بادی در مکه برابرند.

مقصود از عاکف، ساکنان مکه‌اند و منظور از بادی، حج‌گزاران از غیر اهل مکه‌اند. خداوند ما و شما را به کارهای محبوبش موفق گرداند- والسلام.»

باب 42 جایزه‌ها و غذاهای کارگزاران سلطان، مادامی که حرمت آنها معلوم نباشد، حلال است. اما خودداری از آنها مستحب است

1121- 32333- (1) ابو ولاد می‌گوید: «به امام صادق علیه السلام گفتم: شخصی عهده‌دار کارهای حکومتی است و درآمدی جز از این راه ندارد. دربارۀ وی چه می‌فرمایید؟ و من بر وی می‌گذرم و وارد خانه‌اش می‌شوم. او نیز از من پذیرایی می‌کند و به من نیکی می‌نماید و بسا دستور می‌دهد درهم‌ها و لباسی به من بدهند. من از این کار ناراحت و دلتنگم. امام علیه السلام به من فرمود: بخور و از وی بگیر. عیش و نوش آن برای توست و گناه آن بر اوست.»

1122- 32334- (2) ابوالمعزا می‌گوید: «در حضور من شخصی از امام صادق علیه السلام سؤال کرد و گفت: خداوند به کارهایت سامان دهد! بر حاکم و فرمانروا می‌گذرم و وی مقداری درهم به من هدیه می‌دهد، آیا از او بپذیرم؟ امام علیه السلام فرمود: آری.

من گفتم: با آن می‌توانم حج گزارم؟

امام علیه السلام فرمود: آری (و با آن حج گزار).»