منابع فقه شیعه جلد 1-22 صفحه 388

باب 54 کراهت صرافی، فروش کفن، غذا، برده، زرگری و ذبح حیوان

1244- 32457- (1) اسحاق بن عمار می‌گوید: «نزد امام صادق علیه السلام رفتم و به امام خبر دادم که پسری برای من به دنیا آمد. امام علیه السلام فرمود: آیا او را محمد ننامیدی؟

گفتم: چرا چنین کردم!

امام علیه السلام فرمود: پس محمد را نزن و به او ناسزا نگو. خداوند او را روشنی چشم تو در زندگی‌ات و جانشین راست‌گفتار و راست‌کرداری پس از مرگت قرار داد.

گفتم: فدایت گردم! او را به چه کاری گمارم؟

امام علیه السلام فرمود: هرگاه او را از پنج شغل دور نگه داشتی، پس هر کجا که خواستی او را بگماری، به صرافی نسپار؛ چرا که صراف از ربا سالم نمی‌ماند. و او را به کفن‌فروش نسپار؛ چرا که از شیوع وبا خوشحال می‌شود و او را به مواد خوراکی‌فروش نسپار؛ زیرا از احتکار سالم نمی‌ماند و او را به کسی که زیاد حیوانات را ذبح می‌کند، نسپار؛ چرا که مهربانی از وی سلب می‌شود و او را به برده‌فروش نسپار؛ چرا که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: بدترین مردم، انسان‌فروش است.»

1245- 32458- (2) ابراهیم بن عبدالحمید از امام موسی بن جعفر علیهما السلام روایت می‌کند که فرمود: «شخصی نزد پیامبر صلی الله علیه و آله آمده و گفت: ای رسول خدا! به تحقیق من قرآن (یا نوشتن) را به این فرزندم آموزش دادم.

او را در چه شغلی بگمارم؟

پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: خدا پدرت را جزای خیر دهاد، به هر شغلی او را می‌گماری بگمار؛ ولی به پنج شغل او را مگمار: به سباء [/ کفن‌فروش]، زرگر، قصاب، گندم‌فروش و برده‌فروش.

آن مرد گفت: ای رسول خدا، سباء چیست؟