منابع فقه شیعه جلد 1-22 صفحه 392

به کار گیرد. ولی با همۀ حرص و تلاشی که انسان در این راه به کار می‌برد، چاره‌اندیشی وی در ساختن آن‌ها ناچیز است. اگر انسان در صنعت به آنچه می‌خواهد دست یابد- که به زودی پیروز خواهد شد- و این دانش در جهان گسترش یابد به طوری که طلا و نقره در جهان زیاد گردد و ارزش آن‌ها نزد مردم سقوط کند، دیگر طلا و نقره قیمتی نخواهند داشت و در معاملات از آن‌ها استفاده نخواهد شد و حکومت‌ها به انباشته کردن اموال نمی‌پردازند و هیچ‌کس برای فرزندانش ذخیره نمی‌کند.

و از این صنایع، صنعت ساختن مس زرد از مس و شیشه از ماسه و نقره از سرب و طلا از نقره و مانند آن به انسان عنایت شده است. صنعت هایی که در آن زیان نیست، پس بنگر که چگونه خواست‌شان در موارد بی‌زیان برآورده شده است و در موارد زیانبار ممنوع گردیده‌اند.»

باب 56 حکم افسانه‌سرایان، مالیات‌گیران، دباغان، نقیبان، عریفان [مأموران امنیت] و نامه‌رسانان

خداوند متعال می‌فرماید:

و هر گاه کسانی را دیدی که به انگیزۀ باطل در آیات ما فرومی‌روند، از آنان روی برتاب تا به سخن دیگری بپردازند. و اگر شیطان تو را به فراموشی واداشت، پس از یادآوری با گروه ستمگر منشین «1».

و شاعران، گمراهان از آنان پیروی می‌کنند «2».

1256- 32469- (1) هشام بن سالم از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند: «که امیر مؤمنان علیه السلام شخص افسانه‌سرایی را در مسجد مشاهده کرد، او را با تازیانه زد و دور کرد.»

1257- 32470- (2) مرحوم صدوق در کتاب الاعتقادات می‌گوید: «نزد امام صادق علیه السلام سخن از افسانه‌سرایان به میان آمد. امام علیه السلام فرمود: خداوند لعنت شان کند. آنان ما را زشت جلوه می‌دهند.»

1258- 32471- (3) از امام صادق علیه السلام تفسیر این آیه سؤال شد: و شاعران، گمراهان از آنان پیروی می‌کنند! امام علیه السلام فرمود: «آنان، افسانه‌سرایان هستند.»

(1). انعام 6/ 68.

(2). شعرا 26/ 224.