منابع فقه شیعه جلد 1-22 صفحه 402

می‌آید، همراه خود سیخ‌هایی از آتش می‌آورد و با آن‌ها به گونه‌ای جانش را می‌گیرد که دوزخ صیحه می‌زند ....

علی علیه السلام گفت: آیا به فردی از امت تو این عذاب می‌رسد؟

پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: آری؛ به زمامدار ستمگر و مال یتیم‌خور!» «1»

در احادیث باب 11 از باب‌های مبارزه با نفس، مطالبی گذشت که دلالت می‌کند تصرف مال یتیم به ستم، از گناهان کبیره است.

و در حدیث ابوخالد، این سخن امام گذشت: «و گناهانی که مانع بارش آسمان می‌گردد، ظلم زمامداران ... و ظلم به یتیم و زنان بی‌سرپرست است.» «2»

و در حدیث حمران، این سخن امام علیه السلام گذشت: «و هرگز دیده‌ای که مال یتیم‌خور به خاطر خوبی‌اش ستایش شود؟» 3

و در حدیث اسحاق، این سخن امام گذشت: «هر کس در حالی شب را سپری کند که قصد ظلم به دیگران را نداشته باشد، خداوند گناهان آن روزش را می‌آمرزد، تا وقتی که خونی نریزد یا مال یتیمی را به حرام نخورد.» «4»

و در احادیث باب 10 از باب‌های کسب‌های روا و ناروا، مطالبی دلالت می‌کند بر این‌که خوردن مال یتیم، سحت و خیانت است.

و در باب 65 و 67 و 68 از باب‌های کسب‌های روا و ناروا، مطالبی مناسب با این بحث خواهد آمد.

باب 64 جواز تصرف قیّم و وصی در مال یتیم به اندازۀ اجرت مثل

خداوند متعال می‌فرماید:

و یتیمان را بیازمایید تا وقتی که به سن ازدواج رسیدند، پس اگر احساس کردید رشد یافته‌اند، اموال‌شان را به ایشان تحویل دهید و با اسراف و شتابان از ترس این‌که بزرگ شوند، اموال‌شان را نخورید. و هر کس بی‌نیاز است، پس باید مناعت و خویشتنداری پیشه کند و هر کس نیازمند است پس به اندازۀ پسندیده بخورد «5».

1299- 32512- (1) عبدالله بن سنان در تفسیر آیۀ: پس باید به اندازۀ پسندیده بخورد. از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «پسندیده، غذا و خوراک است و همانا وصی و سرپرست اموال یتیمان و آنچه سبب سامان‌بخشیدن به زندگی آنان است، مقصود خداوند است.»

(1). باب 6 از ابواب بیماری، حدیث 55.

(2) 2 و 3. باب 12 از باب‌های مبارزه با نفس، حدیث 27 و 33.

(4). باب 18 از باب‌های مبارزه با نفس، 78.

(5). نساء 4/ 6.