منابع فقه شیعه جلد 1-22 صفحه 406

1313- 32526- (2) سماعه می‌گوید: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ تفسیر این سخن خداوند سؤال کردم: و اگر زندگی خود را با آنان در هم آمیزید، پس برادرانتان هستند.

امام علیه السلام فرمود: مقصود یتیمان هستند. هر گاه کسی سرپرستی یتیمانی را در دامنش به عهده گیرد، پس از مال خود (به مقدار نیازش) به مقداری که برای هر یک از آنان بر می‌دارد، بردارد و با آنان درهم آمیزد و همگی بخورند و از اموال یتیمان چیزی برای خود بر ندارد، که آن فقط آتش است.»

1314- 32527- (3) علی تفسیر این سخن خدا را از امام صادق علیه السلام پرسید:

و اگر در زندگی با آنان در هم آمیزید، پس برادران‌تان هستند.

امام علیه السلام فرمود: خرما و شیر به اندازۀ هم از هر کدام برمی‌داری، به مقداری که برای همه کافی باشد و تباهکار و اصلاحگر بر خداوند پوشیده نیست.»

1315- 32528- (4) عبدالله بن مسکان از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «هنگامی که این آیه نازل شد:

به راستی کسانی که اموال یتیمان را به ستم می‌خورند، همانا در شکم‌های‌شان آتش می‌خورند و به زودی در آتش افکنده خواهند شد.

سرپرستان یتیمان، آن‌ها را از نزد خود بیرون و از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله دربارۀ بیرون کردن‌شان سؤال کردند، که این آیه نازل شد: دربارۀ یتیمان از تو می‌پرسند ...».

1316- 32529- (5) عبدالرحمن بن حجاج می‌گوید: «به امام کاظم علیه السلام گفتم: من سرپرستی یتیمی را به عهده دارم و اموالی از وی در اختیار من است که از آن‌ها برایش هزینه می‌کنم. چه بسا از غذای او می‌خورم، ولی در مقابل بیشتر از غذای خود به او می‌دهم.

امام علیه السلام فرمود: اشکال ندارد، قطعاً خداوند تباهکار را از اصلاحگر بازمی‌شناسد.»

1317- 32530- (6) در تفسیر علی بن ابراهیم از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود:

«اشکال ندارد که غذای تو با غذای یتیم مشترک باشد؛ چرا که بعید نیست انسان کوچک به اندازۀ انسان بزرگ بخورد ولی در پوشاک و وسایل دیگر، احتیاجات هر کس- صغیر و کیبر- بر خودش واجب است.»

باب 66 مقدار هزینه بر یتیم از مالش

1318- 32531- (1) عیص بن قاسم می‌گوید: «از امام صادق علیه السلام سؤال کردم: یتیمی درآمد غله‌اش ماهانه بیست درهم است. چگونه برای وی هزینه شود؟

امام علیه السلام فرمود: به اندازۀ خوراکش از نان و خرما!

و پرسیدم: آیا یک سوم آن برایش هزینه شود؟

امام علیه السلام فرمود: آری بلکه نصف آن!»