منابع فقه شیعه جلد 1-22 صفحه 407

باب 67 تجارت با مال یتیم

1319- 32532- (1) اسباط بن سالم می‌گوید: «به امام صادق علیه السلام گفتم: یکی از برادرانم مرد و برادر بزرگ‌تر از من را وصی خود قرار داد و مرا نیز در کارها با او شریک کرد. از برادر درگذشته‌مان فرزند یتیم و اموالی بر جای مانده است. برادرم با ضمانت خویش با مال برادرزاده‌مان تجارت می‌کند و سود آن را به وی می‌دهد.

امام علیه السلام فرمود: اگر برادرت به اندازۀ یتیم مال دارد که در صورت تلف شدن مال یتیم بتواند آن را جبران کند، اشکال ندارد. و اگر مال ندارد به مال یتیم دست نزند.»

1320- 32533- (2) اسباط بن سالم می‌گوید: «به امام صادق علیه السلام گفتم: برادرم از من خواسته که از شما دربارۀ تجارت با مال یتیم تحت سرپرستی‌اش، سؤال کنم. امام علیه السلام فرمود:

اگر برادرت به اندازۀ مال یتیم، مال دارد که در صورت تلف شدن تمام یا بخشی از مال یتیم بتواند آن را جبران کند [اشکال ندارد] و الّا به مال یتیم دست نزند.»

1321- 32534- (3) محمد بن مسلم از امام صادق علیه السلام دربارۀ مال یتیم روایت می‌کند که فرمود: «تجارت‌کننده با مال یتیم ضامن است و سود آن هر گاه تجارت‌کننده مالی نداشته باشد، برای یتیم است.» و فرمود:

اگر مال یتیم تلف شد، آن را می‌پردازد.»

1322- 32535- (4) ربعی بن عبدالله از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که دربارۀ شخصی که مال یتیم نزد اوست، فرمود: اگر نیازمند و بدون مال است به مال یتیم دست نزند و اگر با آن تجارت کرد، سودش برای یتیم و او ضامن است.»

1323- 32536- (5) در کتاب دعائم الاسلام از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود:

«وصی، حق تجارت با مال یتیم را ندارد و اگر تجارت کرد، ضامن زیان آن و سودش برای یتیم است.»

1324- 32537- (6) در همان کتاب از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود:

«هر گاه وصی با مال یتیم تجارت کند و در وصیت چنین اجازه‌ای به او داده نشده باشد، در این صورت ضامن زیانِ مال و سود آن برای یتیم است.»