منابع فقه شیعه جلد 1-22 صفحه 48

5- الفوائد العلمیة فی شرح النفلیة؛

6- مسالک الافهام؛

7- الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة و ...

- قرن یازدهم

56- طُریحی (979- 1085 ق)

فخرالدین بن محمد علی، معروف به شیخ طریحی. فقیه، فاضل، محدث، قرآن پژوه و شاعر شیعۀ امامیه.

انتساب وی به احمد بن طریح، جد عالی مقامش بود. دربارۀ زادگاه وی اطلاعی در دست نیست. وی از پرهیزگارترین و پارساترین مردم روزگار خویش بود. بسیاری وی را امام و پیشوا و عارف زمانۀ خویش می‌دانستند. وی با شیخ حرّ عاملی و مجلسی اول و دوم همروزگار بود.

استادانی که وی نزد آنها بهره‌ها برد و آموخت، شیخ محمد بن جابر عاملی مجفی، شیخ محمود بن حسام شرفی، شرف الدین علی بن حجه الله شوستانی و عمویش محمد حسین طریحی بودند.

شاگردان وی نیز، برادرزاده‌اش حسام الدین طریحی، فرزندش صفی‌الدین طریحی، سید هاشم بحرانی صاحب تفسیر البرهان، میر محمود کاظمی و شیخ محمد امین کاظمی بودند.

شیخ طریحی بیش از 40 جلد کتاب نگاشت که درعلوم گوناگون بود. وی در رماحیۀ بغداد درگذشت و در پشت حرم علوی علیه السلام به خاک سپرده شد.

تألیفات وی:

1- مجمع البحرین و مطلع النیّرین؛

2- المستطرفات فی شرح نهج الهداه؛

3- الاحتجاج فی مسائل الاحتیاج؛

4- ایضاح الحساب فی شرح خلاصة الحساب؛

5- تحفة الوارد و عقال و الشارد و ...