منابع فقه شیعه جلد 1-22 صفحه 60

باب 1 آن‌چه دربارۀ جستجوی روزی و ترک آن و نکوهشِ سرزنشگر طالب معاش است

خداوند متعال می‌فرماید:

بر شما گناهی نیست که از فضل پروردگارتان (روزی) بجویید «1».

به یقین در زمین به شما قدرت و مُکنت دادیم و در آن برای شما وسیلۀ زندگی قرار دادیم.

بسیار اندک سپاسگزاری می‌کنید «2».

خدای یگانه کسی است که آسمان‌ها و زمین را آفرید و از آسمان آبی فرو فرستاد، آن‌گاه به وسیلۀ آن میوه‌هایی را که روزی شماست خارج کرد و کشتی‌ها را مسخر شما گردانید، تا به فرمان او در دریا حرکت کنند و رودها را مسخر شما گردانید «3».

و زمین را گستراندیم و در آن کوه‌های استوار افکندیم و از هر چیز موزون در آن رویاندیم و برای شما و هر کس که شما روزی‌دهنده‌اش نیستید، وسایل زندگی قرار دادیم «4».

و او کسی است که دریا را مسخر گردانید تا از آن گوشت تازه بخورید و از آن زینت‌هایی که می‌پوشید، استخراج کنید و کشتی‌ها را در آن شکافنده می‌بینی، و تا از فضل (روزی) او بجویید و شاید شکرگزار باشید «5».

و نشانۀ روز را روشنی‌بخش قرار دادیم تا فضلی (روزی) از پروردگارتان بجویید، و تا شمارۀ سال‌ها و حساب را بدانید «6».

پروردگارتان کسی است که کشتی را در دریا برایتان به حرکت درمی‌آورد، تا از فضلش بجویید؛ چرا که او همواره به شما مهربان است «7».

و از رحمت و مهربانی‌اش شب و روز را برای شما قرار داد، تا در آن آرامش یابید و تا از فضلش جستجو کنید. و باشد که سپاس گزارید «8».

(1). بقره 2/ 198.

(2). اعراف 7/ 10.

(3). ابراهیم 14/ 32.

(4). حجر 15/ 19- 20.

(5). نحل 16/ 14.

(6). اسراء 17/ 12.

(7). اسراء 17/ 66.

(8). قصص 28/ 73.