منابع فقه شیعه جلد 1-22 صفحه 69

در روایت هیثم گذشت: «هر کس در راه طلب معاش شرم و حیا را کنار گذارد، هزینه [زندگی] اش کاهش می‌یابد و خانواده‌اش در رفاه و آسایش قرار می‌گیرد.»

در روایت جعفر بن ابراهیم گذشت: «چهار دسته هستند که دعای آن‌ها اجابت نمی‌شود: کسی که در خانه‌اش بنشیند و بگوید: خدایا! به من روزی بده. پس به او گفته می‌شود: آیا دستور طلب [روزی] به تو ندادم؟»

و در بسیاری از احادیث این باب، آنچه بر این مطلب دلالت می‌کند گذشت؛ که هر کس طلب روزی را رها کند و در پیشگاه خداوند دعا نماید که او را روزی دهد، خداوند دعایش را اجابت نمی‌کند.

و در احادیث باب‌های آینده از باب‌های طلب روزی- به ویژه باب (5)- جایز نبودن ترک دنیایی که برای آخرت به آن نیاز است- و همچنین در بسیاری از احادیث باب‌های- آنچه به وسیلۀ آن کسب می‌شود و باب مبغوضیت طلاق نزد خداوند- مطالبی در این باره خواهد آمد.

باب 2 زحمتکش برای خانواده، همانند مجاهد در راه خداست و ضایع کنندۀ حق خانواده، گناهکار است

37- 31251- (1) حلبی از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود:

«زحمتکش برای خانواده، همانند مجاهد در راه خداست.»

38- 31252- (2) از پیامبر اکرم علیه السلام روایت شده که فرمود:

«هر کس در راه تأمین نفقۀ خانواده، پدر و مادرش تلاش کند، همانند مجاهد در راه خداست.»

39- 31253- (3) در کتاب فقه الرضا آمده است:

«بدان که هزینه کردن برای خود و خانواده صدقه است و زحمتکش برای خانواده از راه حلال همانند مجاهد در راه خداست.»

40- 31254- (4) فضیل بن یسار از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود:

«وقتی شخص تنگدست و فقیری به اندازۀ قوت و غذای خود و خانواده‌اش کار کند و به دنبال حرام نباشد، همانند مجاهد در راه خداست.»