منابع فقه شیعه جلد 1-22 صفحه 82

و به خانه آورد. همسرش با مشاهدۀ آن وضع، با قیافۀ نکوهش‌گرانه به سویش آمد و سوگند یاد کرد که به آن دست نزند. [ناچار] آن مرد شخصاً به آن پرداخت. وقتی شکمش را پاره کرد، ناگهان دو گوهر در آن یافت و آنها را به چهل هزار درهم فروخت.»

در حدیث ابن عباس از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله گذشت: «هر کس مال حرامی به دست آورد، خداوند هیچ صدقه و آزاد کردن برده و حج و عمره‌ای را از وی نمی‌پذیرد و به تعداد پاداش این کارها برایش گناه می‌نویسد و آنچه از آن مال پس از مرگش باقی بماند، توشۀ وی به سوی آتش خواهد بود.»

«1» سایر احادیث آن باب، مناسب با بحث است.

و در احادیث باب 47 و 56 از باب‌های مبارزه با نفس، مطالبی بر این بحث دلالت می‌کند.

و در حدیث ثابت از (حدیث 1 همین باب) گذشت: «و حق شکمت این است که آن را ظرفِ حرام قرار ندهی.» «2»

و در حدیث سکونی (حدیث 32، باب 77، ج 18) گذشت: «برای خدا زوایدی از روزی است که به هر کس از بندگانش بخواهد، می‌بخشد.» «3»

و در بسیاری از احادیث باب 24 از باب‌های دعا، مطالبی بر لزوم پاکیزه کردن درآمد و دوری از حرام آمده است.

و در حدیث مرازم خواهد آمد: «اگر هر یک از شما از روزی‌اش فرار کند، او را دنبال می‌کند تا به وی دست یابد؛ همان‌گونه که اگر از مرگش فرار کند، دنبالش می‌کند تا او را بگیرد.» «4»

باب 4 استحباب میانه‌روی در طلب روزی و طلب اندک و کراهت کم شمردن و ترک آن

119- 31333- (1) ابن فضال از شخصی که وی را نام برد، از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «طلب روزی از جانب تو باید بیشتر از کسب کسی باشد که دنیای خود را تباه نموده است و کمتر از طلب انسان آزمندی باشد که از دنیا راضی و به آن اعتماد کرده است. نفس خود را از این مرحله فرود آور و در رتبۀ انسان منصفِ بزرگوار و با مناعت طبع قرار بده و [نیز] نفست را از مرتبۀ انسان سستِ ضعیف بالا ببر و ضروریات زندگی را کسب کن. به تحقیق، کسانی که به ایشان مال بخشیده شد و شکر آن را به جای نیاوردند، مال ندارند.»

(1). باب 10 از باب‌های وجوب حج، حدیث 4.

(2). باب 56 از باب‌های مبارزه با نفس، حدیث 1.

(3). باب 77 از باب‌های مبارزه با نفس، حدیث 32.

(4). باب 6 از باب‌های وکالت، حدیث 1.