منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 141

(وعلی علیه السلام برای دکان‌های بازار اجاره نمی‌گرفت.)

بخش نخست این حدیث از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نیز روایت شده است.

322- (2) در کتاب دعائم الاسلام از علی علیه السلام روایت می‌شود که فرمود: «بازار مسلمانان همانند مسجد آنان است. هرکس سزاوارتر به مکان خویش است تا زمانی که از آنجا برخیزد یا خورشید غروب کند.»

323- (3) ابن ابی عمیر از یکی از شیعیان از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «بازار مسلمانان همانند مسجدشان است. مقصود امام علیه السلام این است که هرکس پیش از دیگران محلی را تصرف کند، آن محل مختص به اوست؛ مثل مسجد.»

324- (4) وهب از امام صادق علیه السلام از پدرش علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «علی علیه السلام دوست نداشت که از بازار مسلمانان اجرتی دریافت کند!»

ارجاعات

گذشت:

در روایات باب پنجاه و دوم از باب‌های مساجد، مطالبی گذشت که بر این بحث دلالت می‌کند.

می‌آید:

و در روایات باب ششم و هفتم از باب‌های مستحبات تاجر نیز مطالبی مناسب این بحث خواهد آمد.

باب 5 استحباب دعا هنگام ورود به بازار

325- (1) حنان از پدرش روایت می‌کند که امام باقر علیه السلام به من فرمود: «ای ابوالفضل! آیا در بازار جایی را داری که در آنجا بنشینی و با مردم معامله کنی؟

گفتم: آری!

امام علیه السلام فرمود: (بدان) هیچ مومنی نیست که هر روز صبح، هنگام رفتن به محل کار و هر شب هنگام بازگشت از آن این دعا را بخواند: خداوندا! من خیر بازار و خیر اهل آن را از تو می‌خواهم (و از شرّ آن و شرّ اهلش به تو پناه می‌برم)؛ مگر آن‌که خداوند عز و جل فرشته‌ای را وکیل گرداند که او و اموالش را حفظ کند تا به خانه‌اش برگردد و به وی می‌گوید: به تحقیق، تو را از شرّ بازار و شرّ اهلش در این روز پناه دادم (و خیر آن و خیر اهلش را امروز روزی تو کردم.)