منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 152

باب 13 عدم جواز فریب دادن مؤمن در معامله

و وعده به نیکی و احسان

369- (1) علی بن عبدالرحیم از شخصی از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «هرگاه شخصی به دیگری بگوید: بیا تا در فروش به تو نیکی کنم، برای وی سود، حرام است.»

ارجاعات

گذشت:

در روایت هشتم از باب پنجم از باب‌های استخاره فرموده معصوم علیه السلام که: «و اعتماد کننده به خود را فریب نده؛ زیرا فریب او حلال نیست.»

می‌آید:

و در روایات باب یازدهم از باب‌های خیار، مطالبی خواهد آمد که بر این بحث دلالت می‌کند؛ ملاحظه کنید.

باب 14 کراهت سود بردن از مؤمن مگر اینکه برای تجارت بخرد و ...

370- (1) ابی شبل از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «سود بردن مؤمن از مؤمن رباست، مگر آن‌که کسی بیشتر از صد درهم خرید کند که در این صورت به اندازۀ خوراک یک روز خود ازوی سود بگیرد، یا این‌که کسی برای تجارت بخرد؛ در این صورت از آنان سود بگیرید و با آنان مهربانی و مدارا کنید.»

371- (2) در کتاب فقه الرضا آمده است: «روایت شده سود بردن مؤمن از برادرش رباست مگر این‌که بیش از صد درهم از وی خرید کند؛ پس به اندازۀ غذای روزش از وی سود می‌برد، یا کالایی را برای تجارت از وی بخرد، پس از وی سود اندکی می‌برد.»