منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 153

372- (3) فرات بن احنف از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «سود بردن مؤمن از مؤمن رباست.»

373- (4) منصور بن میسر گوید: «به امام صادق علیه السلام گفتم: همۀ کسانی که از من خرید می‌کنند، از برادرانم هستند. برای معامله با آنان، مرزی برای من تعیین کن که از آن مرز فراتر نروم.

امام علیه السلام فرمود: اگر به قیمت خرید به برادرت بفروشی، نیکوست؛ در غیر این‌صورت همانند شخص آگاه و دقیق بفروش!»

374- (5) عروة بن جعد بارقی گوید: «هنگامی که بازار مال فروشان برقرار شد، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله یک دینار به من داد و فرمود: با آن یک گوسفند بخر. من با آن یک دینار دو گوسفند خریدم. آن‌گاه مردی به من رسید و من یکی از گوسفندان را یک دینار به او فروختم و با یک دینار و یک گوسفند نزد پیامبر صلی الله علیه و آله بازگشتم. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله یک دینار را به من داد و فرمود: خداوند به دست دادنت در هنگام معامله [به خرید و فروشت] برکت دهد!

پس از دعای پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در کناسه (یا کوفه) می‌ایستادم و در یک روز چهل هزار سود می‌بردم.»

ارجاعات

می‌آید:

در روایات باب بیست و شش، سی و هشت و چهل و هفت از باب‌های مستحبات تاجر مناسب با این باب خواهد آمد.

باب 15 استحباب برخورد یکسان با همۀ مشتریان

375- (1) عامر بن جذاعه گوید: «از امام صادق علیه السلام سوال شد: فروشنده‌ای برای کالای خود نرخی مشخص می‌کند و هر یک از مشتریان که سکوت کند، به همان قیمت به وی می‌فروشد و هرکس با وی