منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 175

ارجاعات

گذشت:

در روایت چهارم از باب هجدهم از باب‌های سجود این گفته که: «به امام علیه السلام گفته شد: ما به طرف این کوه‌ها تجارت می‌کنیم و به جاهایی می‌رویم که نمی‌توانیم روی غیر برف نماز بخوانیم. امام علیه السلام فرمود: چرا مثل فلانی نیستی (مقصود امام علیه السلام یکی از حاضران در مجلس بود) به کمتر راضی می‌شود و به دنبال تجارت به سرزمینی نمی‌رود که نتواند روی غیر برف نماز بخواند.»

سایر روایات باب را نیز بنگر؛ چرا که بر عدم جواز سجده بر روی برف در غیر حالت ناچاری دلالت می‌کند.

باب 31 حکم مالی که در راه حلال و حرام هزینه می‌شود

448- (1) جهم بن حمید رواسی روایت می‌کند که امام صادق علیه السلام فرمود: «هنگامی که مشاهده کردی شخصی مالش را در راه اطاعت خدا هزینه می‌کند، بدان که آن را از راه حلال به دست آورده است و هرگاه در راه نافرمانی خدا مصرف می‌کند، بدان که آن را از راه حرام به دست آورده است.»

449- (2) محمد بن عیسی از شخصی روایت می‌کند که از امام صادق علیه السلام پرسید: «شخصی به مسافرت می‌رود و پس از بازگشت، مال زیادی با خود می‌آورد. ما نمی‌دانیم که آن را از راه حرام به دست آورده است یا حلال؟

امام علیه السلام فرمود: وقتی وضع این‌گونه است، بنگر که آن را در چه راه‌هایی هزینه می‌کند. اگر در راه‌های ناشایست که بر وی حرام است مصرف می‌کند، آن مال، حرام است.»

باب 32 کراهت معامله با انسان محروم و کم‌شانس

450- (1) ولید بن صبیح گوید: «امام صادق علیه السلام به من فرمود: از شخص محرومِ کم‌شانس خرید نکن؛ چرا که معامله با او برکت ندارد.»