منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 191

و در روایت دوم فرموده امام علیه السلام که: «او را به گندم فروش نسپار .. و گندم فروش مواد خوراکی را به زیان امت من احتکار می‌کند و اگر بنده‌ای در حالی که دزد است با خدا دیدار کند، برای من محبوب‌تر است از این‌که با خدا دیدار کند در حالی که چهل روز طعامی را احتکار کرده است.»

و در روایت سوم از باب بیست و ششم از باب‌های مستحبات تاجر فرموده معصوم علیه السلام که: «آن را در فلان کالا- یعنی بلوط- هزینه کن؛ چرا که آن کالای خشکی است و پس از آن‌که از آن روی گردانده می‌شود، بار دیگر به آن روی آورده می‌شود. یک سال به انتظار بمان و به خانۀ ما رفت و آمد کن و هر روز کارگران را به خدمت بگیر.

وقتی یک سال گذشت، هر درهم به پانزده درهم افزایش یافت.»

می‌آید:

و در روایات باب بعدی و پس از آن، آنچه مناسب با این باب است، خواهد آمد.

باب 46 حکم احتکار در صورت نبود فروشنده دیگر

525- (1) حلبی از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که فرمود: «احتکار این است که مواد خوراکی را بخرد و انبار کند، در حالی که در شهر، غیر از آن نیست ولی اگر در شهر مواد خوراکی یا فروشندۀ دیگری باشد، اشکالی ندارد که خواستار افزایش قیمت کالایش باشد.

حلبی گوید: از امام علیه السلام دربارۀ روغن زیتون سوال کردم. فرمود: اگر دیگران داشته باشند، نگهداشتن آن اشکال ندارد.»

526- (2) حلبی گوید: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ احتکار سوال شد. امام علیه السلام فرمود: احتکار، تنها به این است که مواد خوراکی را بخری و انبار کنی، درحالی که در شهر، غیر از آن وجود ندارد