منابع فقه شیعه جلد 23 صفحه 233

بخش پنجم: باب‌های ربا

باب 1 حرام بودن رباخواری و ربا دادن و نوشتن و گواهی بر آن

خداوند متعال می‌فرماید:

ربا خواران برنمی‌خیزند مگر بسان کسانی که شیطان به شدت دیوانه‌شان کرده است. این به آن دلیل است که می‌گویند: معامله مانند رباست. در حالی که خداوند معامله را حلال و ربا را حرام کرده است. پس هرکس پس از دریافت اندرزی از سوی پروردگارش، از رباخواری دست بردارد، گذشته‌ها از آنِ اوست و کارش در اختیار خداست و کسانی که دست برندارند، آنان همراهان آتش هستند و در آن جاودانه‌اند.

خداوند ربا را نابود و صدقات را افزایش می‌دهد و خداوند هیچ ناسپاسِ گناهکاری را دوست ندارد.

ای کسانی که ایمان آوردید! تقوای خدا را پیشه کنید و باقی مانده‌های ربا را رها کنید، اگر مؤمن هستید. پس اگر چنین نکردید، بدانید که به جنگ با خدا و پیامبر برخاسته‌اید و اگر توبه کنید، سرمایه تان متعلق به شماست؛ نه ستم می‌کنید و نه مورد ستم واقع می‌شوید. «1»

ای کسانی که ایمان آوردید! چندین برابر ربا نخورید و تقوای الهی پیشه کنید، باشد که رستگار شوید و از آتشی که برای کافران آماده شده است، بترسید. «2»

... و [به دلیل] رباخواری آنان در حالی که از آن بازداشته شده بودند و مال مردم خواری آنان به باطل و برای کافران آنان عذاب دردناکی آماده کردیم. «3»

آنچه ربا می‌دهید تا با مال مردم مال خود را افزایش دهید، نزد خداوند افزایش نمی‌یابد. «4»

(1). بقره 2/ 279- 278- 276- 275.

(2). آل عمران 3/ 131- 130.

(3). نساء 4/ 161.

(4). روم 30/ 39